چه زمانی حق نداریم قضاوت کنیم و چیزی بگیم و حرفی پشت سر کسی بزنیم: 🔸 زمانیکه آن فعل، بصورت اختلافی میان علمای دین متفاوت است: مثلاً سیگار کشیدن تنها طبق فتوای آیت‌الله‌مکارم مطلقاً حرام است! پس اگر کسی سیگار بکشد نمیتوان او را قضاوت کرد یا سرزنش! چون ممکن است مقلد مرجعی دیگر باشد! ما تنها نسبت به اعمالی مسئولیم که شرعاً و اخلاقاً قبیح و حرام باشد! 🔸زمانیکه آن فعل در خفاء و پنهانی روی داده باشد، حق نداریم قضاوت کنیم یا جار بزنیم! صرفاً نهی از منکر لسانی و مخفیانه! 🔸 زمانیکه یک فعل را نمیدانیم حلال است یا حرام و علمش را نداریم؛ کسی که می‌خواهد نهی از منکر کند، اول باید منکر و معروف رو خوب بشناسد و بفهمد و بعد... نه اینکه به تصور خودش هر چه زشت بود، پس گناه است! 🔸 زمانیکه آن فعل، در روایات و آیات قرآن نهی شده و حرام اخلاقی است و علمای اخلاق از آن نهی کردند؛ «مثل غذا خوردن جلوی دید انسان‌ها» پس صرفاً نمیتوان هر فعلی که از آن خوشمان نمی‌آید را بد بدانیم و از آن نهی کنیم 🔸 نکته کلی، آبروی انسان از آبروی کعبه بالاتر است؛ اما اگر کسی بخواهد در فضای عمومی گناهی را رواج دهد یا گناه کند و این گناه او، بقیه را هم آزار دهد، ابتدا به او تذکر میدهیم و او را آگاه می‌کنیم! اگر طغیان کرد و نپذیرفت، او را در عموم نقد می‌کنیم و این رفتار او را تقبیح می‌کنیم تا این کار را ترک کند! و... موارد دیگه هم داره... | @ruzefekr روضۀ‌فکر‌حسین(ع) |