بنظر حقیر، دو علت داره: ۱. دانش عقلی، کافی نیست. دل باید بیدار باشه و ایمان بیاره. عقل، محل دانشه ولی محل ایمان، قلب انسانه. پس اگر ایمان نمیاره، دل‌ها مرده. دل از بین رفته. قلب خاموش شده. دل‌ها وقتی از بین میرن، کارکرد خودشون رو از دست میدن. ۲. گاهی نفس، دنیا، نفسانیت و شهوات، دل ما رو مشغول میکنه و اجازه نمیده دل مشغول به ایمان آوردن بشه. فلذا دانش، تبدیل به ایمان نمیشه. بخاطر همینه بسیاری از علمای اسلامی، تزکیه نفس و تهذیب نفس رو مقدمه علم‌آموزی میدونستند. سر کلاس علامه جعفری باشی، درس خداشناسی بخونی، ولی توی دلت مشغول لذت و شهوات باشی، فقط حفظیاتت رو بیشتر کردی و ایمان نمیاری. دل مشغوله. [ @ruzefekr ±∞ ] روضه‌فکر 🌱