🚀🚀درباره‌ی حمله موشکی ایران به اسرائیل، از موضع قدرت با بچه‌ها صحبت کنیم🚀🚀 یه سلام از اعماق قلبم که از شب موشکی پر از شعف و شادی و غرور و افتخاره و می‌تونم بگم یکی از بهترین شب‌های زندگیم بوده🤩🥹 الحمدلله 🤲 دم همه‌ی بانی‌هاش گرم👏👏👏👏 و منی که اون شب دست‌های حیدر سه ساله‌ (پسرم) رو زیر جرقه‌های‌ رنگارنگ نورافشانی‌ها، درست وسط میدون فلسطین گرفته بودم و بالا و پایین میکردم و با هر شکلاتی که بهش تعارف میکردن، بهش می‌گفتم که «مامان جان امشب شب خوشحالی ماست؛ این شکلات‌ها برای اینه که...»... حالا اومدم خونه و می‌بینم یه موج نگرانی مامان‌گونه توی بعضی از پیج‌ها هست که «چقدر امشب ترسناکه و بچه‌ی ما از ترس جنگ تا صبح پلک روی هم نگذاشته...» راستش اول به خودم شک کردم که شاید من توی باغ نیستم😥 اما بعدش دوباره نشستم با خودم مرور کردم که چرا باید الان ترسیده باشم؟ چرا باید «الان» درباره‌ی جنگ با بچم صحبت کنم؟ چرا وقتی از موازنه‌ی قدرت و اصل بازدارندگی خبر دارم باید این ماجرا رو ترسناک ببینم؟ (پست تحلیل انیمیشن «دره مورچه‌های گمشده» رو بالاتر ببینید و با بچه‌ها تماشاش کنید)؛ اصلا چطوره امشب یکم با بچم درباره‌ی «صلح و آرامش» حرف بزنم؟؟!!🧐 چرا بهش نگم امشب بعد از کلی روزهایی که ماه می‌ره و خورشید خانم میاد (حیدر روز و شب رو اینجوری متوجه میشه😅) بالاخره یه سری بچه‌ای که کلی توی جنگ و زیر صدای وحشتناک موشک بودن، می‌تونن راحت بخوابن؟چرا بهش نگم که این موشک‌ها برای بچه‌های دنیا آرامش میاره؟ چرا بهش نگم که بالاخره یه قهرمان پیدا شده که جلوی این اژدهای هفت‌سر بادکنکی (ظاهر ترسناک و باطن توخالی) رو میگیره؟ خب شاید من باید زاویه نگاهم رو عوض کنم! شاید الان وقتشه که فیلم دستان لرزان و خبر فرار این غول افسانه‌ای به پناهگاه رو (نتانیاهو) بهش نشون بدم و بعد بگم درست توی همین اوضاع بود که رهبر ما با یه سری نخبه و دانش‌آموز دیدار عمومی داشته! ما مامانا از این فرصت استفاده میکنیم؟؟ یه چیزی‌ رو اعتراف کنم؟😅 دیشب که زیرنویس شبکه خبر اعلام می‌کرد که «انتشار‌ فیلم اتاق فرمان عملیات وعده‌ی صادق۲ برای اولین بار»؛ تَصور هالیوودیم، یه اتاق مخوف زیرزمینی بود که کلی تلویزیون‌های نشون دهنده‌ی رادار هم اون پشت هست و کلی افسر نظامی با یونیفرم و دم و دستگاه، هندزفری به گوش دارن کار مانیتورینگ رو انجام میدن و الانه که سردار سلامی پیچر رو فعال کنه و دستور حمله بده و... بعدش که تصاویر پخش شد دیدم درعین دقت (و پیچیدگی عملیات) چقدر همه چیزِ اتاق ساده است؛ یک میز چوبی ساده، یک عدد قرآن روی میز، یک پوستر چاپ شده از شهدای اخیر، دو سه تا تلویزیون تقریبا نسل گذشته نصب شده روی دیوار و البته سردارانی یونیفرم پوشیده و یک روحانی ملبس و یک تلفن سیم‌دار مشکی که سردار آن را برداشت و رمز عملیات رو خواند و در آخر جهش دیدنی ۲۰۰ موشک‌ بالستیک و هایپرسونیک صددرصد ساخت وطن از روی لانچرها 🤩🚀 خب حالا کجا بود اون گنبد آهنین؟ کجا بودن اون ارتش مخوف و مجهز اسرائیلی و آمریکایی که چهل ساله قدرت خفنشون رو توی فیلم‌های هالیوودی می‌دیدیم؟ کجان جیمز باندها و مأمور «ایتن هانتِ» (تام کروز) ماموریت غیر ممکن ‌یک و دو و سه؟؟ اصلا کجاست وزیر جنگ اسرائیل! و.... (عکس‌های هالییوودی رو کنار اتاق عملیات وعده‌ی صادق به بچه‌ها نشون بدید) چرا من از این فرصت استفاده نکنم تا به بچم بگم که دنیای قهرمانان واقعی با دنیای قهرمانان پوشالی هالیوودی فرق داره؟ چرا بهش نگم که «آواز دهل از دور خوشه» و اگر رسانه رو از اسرائیل و آمریکا بگیری شیرازه‌شون مثل خانه‌ی عنکبوت سسته؟؛ چرا وقتی کودکان غزه خنده رو لباشونه ما خوشحال نباشیم؟ (اونا این نعمت رو خوب میفهمن) بنظرم اومد که نه؛ من هنوزم توی باغم😉؛ یادمون باشه ما تعیین میکنیم بچه‌هامون بترسن یا شاد باشن؛ ما به بچه هامون یاد میدیم از چه زاویه‌‌ای به موضوعات نگاه کنن؛ اگه درباره‌ی این موضوعات صحبت کنیم نه تنها ترسناک نیست، بلکه می‌تونیم یه حس خفته‌ی غرور و افتخار رو درونشون بیدار کنیم که به سند همون قرآنی که روی میز اتاق عملیات بود، «...فَإِنَّ حِزبَ اللَّهِ هُمُ الغالِبونَ»✊🇵🇸🇮🇷🇱🇧 اگر شما هم مامان هستید لطفاً یه جای گرفتن گوش بچه هاتون از اخبار و حوادث جنگ، اول یه مشت آب توی صورتتون بپاشید، وضو بگیرید، یاعلی بگید و سعی کنید از این به بعد وقایع منطقه رو از موضع برتر ببینید و با بچه‌ها نه از ترس جنگ، بلکه به شوق صلح، شادی و آرامش صحبت کنید؛ یاعلی پ.ن: بیان بعضی از این موضوعات برای کودکان؛ و بعضی موارد برای نوجوانان(و حتی جوانان) هست وگرنه کودک سه ساله درک کاملی از موارد گفته شده ندارد... ✍مریم خانمحمد نیماوری 📢 کانال تفکر تفریحی در بله: https://ble.ir/tafakortafrihi 📢 در ایتا: https://eitaa.com/tafakortafrihi 🇮🇷@s_a_m_e_n🇮🇷 🇵🇸💖🥀💖🇵🇸