✨مردم یعنی عموم مردم و نه خاصه! «تکیهٔ امیرالمؤمنین و پیغمبر و قرآن هم روی همین مجموعه‌های عمومی مردم است؛ همینی که ما عوام مردم می‌گوییم؛ یعنی رعیت و تودهٔ مردم و سواد مردم؛ همین چیزی که خواص خاصِ خرج کنِ امروز با طرح آن در مسائل سیاسی و اجتماعی مخالف‌اند و اسمش توده‌گرایی و پوپولیسم است. این‌که جماعت و حزب و گروه و دستهٔ خاصی را انتخاب کنید و اینها بشوند محور تصمیم‌گیری و محور کار و طبعاً محور خیرات، خیلی خوش‌خیالی است؛ این‌که آدم خیال کند جماعت خاصی محور تصمیم‌گیری‌اند، کارها را آنها می‌کنند، انتصاب‌ها را آنها می‌کنند؛ اما وقتی نوبت تقسیم غنایم می‌شود، خودشان را زاهدانه کنار می‌کشند و می‌گویند نخیر، بروید بدهید به مردم، دیدیم و تجربه کردیم که این‌طوری نیست؛ منطقاً هم این‌گونه نیست؛ لذاست که در منطق علوی، نگاه و توجه به عامهٔ مردم است. گروه‌های خاص و قشرهای خاص و جماعت‌هایی که اسم خاص و عنوان خاصی پیدا می‌کنند و برای خودشان تشخص خاصی به دست می‌آورند، مورد اعتبار نیستند؛ نه این‌که باید به اینها ظلم شود؛ نه، اینها هم مثل بقیهٔ مردم تشخصی ندارند؛ از نظر اسلام تعینی ندارند». «اعتماد به مردم، عقیدهٔ واقعى به مشاركت مردم. بعضى‏ها اسم مردم را مى‏آورند؛ اما حقيقتاً اعتقادى به مشاركت مردم ندارند. بعضى اسم مردم را مى‏آورند؛ اما به مردم اعتماد ندارند. بناى جمهورى اسلامى بر اعتماد به مردم و اعتقاد به مشاركت مردم است». 📚بخشی از کتاب «بسیج مردمی در اقتصاد؛ تبیین چیستی، راهکارها و الزامات مشارکت عمومی مردم در بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی» @s_mkarimi