🍃🌸🍃🌸
حریر زیبای بهار، زینتِ دشتها و شمیم بهار نارنج، حلاوت بخش کوچههای شهر شده است.
عروس فصلها، دلبری کردن را برای عاشق شدن درختان گیلاس و شکوفههای یاس خوب بلد است و راز پناه بردن به دامان طبیعتی که بهار، نقاش آن بوده، همین است.
طبیعت و روز طبیعت، محدود به روز، ساعت و هفته نمیشود؛ چون هر ماه از فصل بهار، زیباییش را در هر لحظه، برای زمینیان نمایان میکند.
پس میتوان روزها، به دور از هیاهو و دغدغه، از بهار سرشار شد و از رایحهاش برای سرمست شدن، وام گرفت.
اگر چه نخستین بهار قرن را به عطر جان استشمام میکنیم؛ اما این دومین بهاریست که قصه قرنطینه برایمان تداعی میشود.
امسال هم میتوان این تصویر روحافزا را در منزل خود به تماشا نشست و حرمت زیبای حفظ جان خود و دیگری را، به زیبایی قاب گرفت.
اگرچه هر سال، شب سیزدهم فروردین که میرسید داغترین بحث، دیدن طبیعتِ فردا و همنشینی با عزیزانمان بود؛ اما بیایید این بار نیز چون سال گذشته، حرمتدار حریم سلامت خود و دیگران باشیم تا فصل زرین سلامت، بار دیگر میهمان روزگارمان شود.
«روز طبیعت» به زیبایی میتواند نمایانگر روز همدلی و همبستگی بیمثال من و تو باشد برای پوشاندن لباس عافیت به دامان زمین...
میتواند تصویرگر همتی باشد از جنس ناب همدردی برای بیمارانی که مدت هاست در قرنطینهاند و پرستارانی که ماههاست از عزیزان، دورند .
میتواند قابی شود از حرمتداری من و تو، برای سپیدپوشانی که در خط مقدم جبهه سلامت، زحمتها کشیدند و جانها فدا کردند.
بیایید سیزده بدر امسال را نقطه عطفی کنیم برای به در کردن ویروسی که ماهها و فصلهایمان را به قرنطینه برد.
بیشک همبستگی ما، میتواند بار دیگر تقویم روزهایمان را با سلامت و رهایی گره بزند، اگر بخواهیم...
🌸🍃🌸🍃