‍ 💥#مخفی_بودن_ولادت_امام_زمان عجل الله تعالی فرجه: 🔮قسمت اول: 🍃به گفته شیخ مفید امام عسکری(ع) به دلیل شرایط دشوار آن زمان و جستجوی شدید سلطان وقت، و به سبب آنکه مشهور شده بود شیعیان منتظر آمدن مهدی(عج) هستند، ولادت فرزندش را مخفی نگه داشت».[1] 🪴خلفای بنی‌عباس بنابر روایات پیامبر (ص) و ائمه (ع) می‌دانستند که دوازدهمین امام شیعیان، همان مهدی موعود است؛ بنابراین مراقبانی بر امام حسن عسکری و منزل آن حضرت گماردند. 🌾 مورخان گفته‌اند معتمد عباسی به قابله‌ها امر کرده بود تا وقت و بی‌وقت، سرزده وارد خانه سادات - به‌ویژه خانه امام عسکری(ع)- شوند و درون خانه را بگردند و از حال همسر او باخبر شوند و گزارش دهند.[2] ☘نقل شده است کنیزی به نام ثقیل، گویا برای حفظ جان امام زمان(عج) ادعای بارداری کرد و بازداشت شد و مدت دو سال تحت نظر قرار گرفت تا اطمینان به عدم بارداری وی حاصل شد و سپس او را رها کردند.[3] در روایات نیز به پنهان بودن تولد مهدی و دلیل آن اشاره شده است.[4] 🕊امام سجاد(ع) می‌فرماید: «در قائم ما سنت‌هایی از انبیا هست... اما سنت از ابراهیم(ع)، پنهان‌بودنِ ولادت و کناره‌گیری از مردم است».[5] 🦋همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: «ولادت صاحب الامر بر این خلق پوشیده است تا اینکه ظهور کند؛ برای این‌که بیعت کسی بر گردنش نباشد».[6] 🌾مخفی بودن ولادت، در تاریخ پیامبران نیز سابقه داشته است، از جمله ولادت ابراهیم(ع) از ترس کشته‌شدن به دست پادشاه زمانش پنهانی بود.[7] 🍃قرآن کریم نیز در سوره قصص آیه 7 تا 13، در شرح ولادت موسی بن عمران(ع) به پنهانی‌بودن آن اشاره می‌کند. ☀️شاهدان ولادت: حکیمه دختر امام جواد (ع) و دو تن از کنیزان امام حسن عسکری به نام‌های ماریه و نسیم از شاهدان ولادت او محسوب می‌شوند. 💫 شیخ طوسی و شیخ صدوق آورده‌اند: ⭐️«نسیم و ماریه گویند: چون صاحب الزمان از رحم مادر به دنیا آمد، دو زانو بر زمین نهاد و دو انگشت سبابه را به جانب آسمان بلند کرد. ✨آنگاه عطسه کرد و فرمود: "الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله". ستمکاران پنداشته‌اند که حجت خدا از میان رفته است. اگر برای ما اذن در کلام بود، شک زایل می‌گردید».[8] 📚پانویس: 1. جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه(ع)، ص567؛ مفید، الارشاد، بصیرتی، ص345. 2. سلیمیان، درسنامه مهدویت (1)، ص186. صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص353. 3. جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص569. صدوق، کمال الدین، 1395ق، ص473-474. 4. برای دیدن این روایات رجوع کنید به: سلیمیان، درسنامه مهدویت (1)، ص184. 5. سلیمیان، درسنامه مهدویت (1)، ص184. صدوق، کمال الدین، 1395ق، ح2، ص567. 6. صدوق، کمال الدین، 1395ق، ج2، ص479. 7.سلیمیان، درسنامه مهدویت (1)، ص185. 8.طوسی، کتاب الغیبه، 1411ق، ص244، ح211. صدوق، کمال الدین، 1395ق، ج2، باب 42، ح5. همچنین رجوع کنید به: راوندی، الخرائج و الجرائح، 1409ق، ج1، ص475، ح2.