گاهی باید نشست و از خدا بابت خودمان تشکر کرد... مثلاً هزار بار خدا را شکر کرد که هنوز میتوانیم صدای قلبمان را بشنویم. قلبی که دم و بازدمش، نام حبیب را ضرب می زند... شُکر که هر بار با ندایی درونی، او را به یادم می‌آوری. خدا را شکر کنیم بابت داشتن چشم‌هایی که می‌توانند عکس های تو را ببینند. خدایا شکرت بابت پاهایی که مسیر مزار حبیب را یاد دارند، قلبی که امید به شفاعت رفیق شهیدم را در دلش انداختی و صبری که ساعات بیقراری را تاب بیاورد. و بسیار بگوییم... خدایا شکرت بابت تنهایی ای که تمام عمر با من همراه بوده و جز ، کسی راهی به خلوتش نداشت. خدایا شکرت که هر لحظه از زندگی بهم یادآور می‌شوی تا لبخند بزنم، ببخشم و بگذرم از هر غمی. چون می‌دانم دنیا محل گذر است و در ناملایمات، رفیق آبرومندی هست که بتوانم دلخوش به دعایش باشم. خدایا شکرت بابت این دلتنگی، بابت اشک هایی که هنوز از گونه هایم می‌چکند و دستی جز تو و یاد رفیق شهید، توان پاک کردن اونها رو نداره. ❤️ 🕊 ╔═. ♡♡♡.══════╗ @saberin_shahid_ghafari1 ╚══════. ♡♡♡.═╝