روز قیامت به تعبیری قیام و ظهور خداوند است: ((وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ : پروردگارت و تمامی فرشتگان می آیند (کنایه از ظهور و بروز).)) فجر، ٢٢. ((وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ : (روزی که) می فهمند که خدا همان حق آشکار است.)) نور، ٢۵. در مقدمات روز قیامت، تجلیات حضرت حق در آفاق نمايان می‌شود. در احادیث، ظهور حضرت مهدی (عج) به قیامت تشبیه شده است؛ به همین خاطر علائم ظهور نیز از جنس علائم قیامت است (صیحه آسمانی، نمايان شدن دست در آسمان) ولی با شدت کمتر. شباهت دیگر ظهور با روز قیامت این است: طبق  خطبه ١٢٨ نهج البلاغه آن غیبی که هیچ کس جز خداوند متعال نمی داند زمان شروع قیامت است؛ همانگونه که طبق اکثر نقل ها علم به زمان ظهور نیز منحصرا در اختیار خداست و بر سایرین (حتی خود حضرت مهدی) مخفی است. وقتی افق نگاه بلندتر شود، نوع دعا کردن برای تعجیل ظهور نیز متفاوت می‌شود: اولا فقط خود خداوند تصمیم گیرنده برای زمان ظهور است. و دوما باید بوسیله دعا او را راضی کنیم که قدری از پرده بیرون آمده و رخ نمايان کند (و هستی را یک گام به سمت قیامت نزدیک کند.) ((خورشید چو بر فلک زند رایت نور در پرتو آن خیره شود دیده ز دور و آن دم که کند ز پردهٔ ابر ظهور فالناظر یجتلیه من غیر قصور)) ابوسعید ابوالخیر ((ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت کارِ چراغ خلوتیان باز درگرفت آن شمعِ سرگرفته دگر چهره برفروخت وین پیرِ سالخورده جوانی ز سر گرفت آن عشوه داد عشق که مفتی ز ره برفت وان لطف کرد دوست که دشمن حذر گرفت بارِ غمی که خاطرِ ما خسته کرده بود عیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت هر سروقد که بر مَه و خور حسن می‌فروخت چون تو درآمدی پیِ کاری دگر گرفت زین قصه هفت گنبدِ افلاک پرصداست کوته نظر ببین که سخن مختصر گرفت حافظ تو این سخن ز که آموختی که بخت؟ تعویذ کرد شعرِ تو را و به زر گرفت)) ★*******★ کانال راه رشد https://eitaa.com/joinchat/1422065876C7720d5cca4