#شایستگی_اجتماعی ۱۱ 💠 *عمل‌گرایی و شایستگی اجتماعی* ✳️ *به عمل کار برآید…* 🔹 شایستگی اجتماعی به معنای برخوردار بودن از دانش‌ها و مهارت‌ها و توانمندی‌هایی است که موجب ارتقاء فرد از سطح متوسط اجتماعی می‌شود. ✍️ در بستر نهج البلاغه و در کنار سفره معرفتی امیرالمؤمنین علیه‌السلام بحث را پیگیری کرده و راهکارهای کسب شایستگی اجتماعی را بیان می‌کنیم: 🔆 «مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یسْرِعْ بِهِ حَسَبُهُ»؛ «هر کس کردارش او را کُند گرداند؛ مقامات و افتخارات خانوادگی به او سرعت نخواهد بخشید» 📗 نهج البلاغه (مرحوم فیض‌الاسلام)، حکمت ۲۲ ✍️ به عبارت دیگر: 🔆 *«كسى كه كردارش او را به جایى نرساند؛ افتخارات خاندانش نیز او را به جایى نخواهد رسانید»* ✅ اگر فردی که دارای جایگاه اجتماعی‌ست، به واسطه اعتماد به جایگاه خود، از انجام وظایف کوتاهی نماید؛ مقام و منزلت او سودی به حالش نداشته و از شأن اجتماعیش کاسته می‌شود. 🔹 افتخارات خانوادگی و موقعیت اجتماعی جایگزین عمل و انجام وظیفه نمی‌شود. مانند آن که آشپز ماهری غذایی برای فرزندان خود درست نکند و وقتی از او مطالبه غذا می‌شود بگوید: «من غذایی درست نکردم در عوض آشپز ماهری هستم!» 💠 در این حکمت دو نکته مورد توجه است: 🔰 ۱. *عمل‌گرایی.* 🔰 ۲. *تأخیر نینداختن در انجام وظایف*(أبطاء به معنای کُندی) 💢 مسامحه در انجام امور، مانع کسب شایستگی اجتماعی است. توجه به انجام امور صرفا به معنای مشغولیت ذهنی نیست؛ این امر باید در عمل اجرایی شود. موقعیت اجتماعی و اصالت خانوادگی نمی‌تواند جبران کننده تأخیر در انجام وظایف باشد. مانند آن که پزشک متخصص و خانواده‌داری، با آن که بیماری مریض را تشخیص داده اما شروع درمان را به تعویق بیندازد تا بیمار از دست برود؛ در اینجا کسی از تخصص و اصالت خانوادگی او تعریف نکرده و او بابت به تأخیر انداختن شروع درمان سرزنش می‌شود. ♦️ تأخیر در دادن هدیه با مناسبت‌های خاص، تأخیر در برگزاری مهمانی و… مثال‌های دیگری برای این موضوع می‌باشند. 🔸 در اصطلاح روایی عنوان «مُسوِّفین» بر چنین افرادی بار می‌شود یعنی افرادی که اهل «سَوف سُوف» گفتن هستند و انجام امور را به آینده موکول می‌کنند. ✳️ *انجام صحیح و به موقع وظایف عاملی برای کسب شایستگی اجتماعی است.* 📚 « استاد بروجردی» 🏴‏#سبک_زندگی_کریمانه https://eitaa.com/sabkezendegikareemane