📘 ٤٤. حكمت ٢ نهج‌البلاغه 🔆 «هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ اَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ» 🔹 هر كس زبان خود را بر خود امير كند به‌نظر خودش خوار و بی‌ارزش است. ♦️ *يكی از اشتباهات زندگی، حاكم كردن زبان بر خود است.* 💢 ما حق نداريم سكه طلا را در دستشوئی بياندازيم والا به ما می‌گويند سفيه و ديوانه، چون شیء قيمتی را در جای بی‌قيمت جا داده‌ايم. ♦️ اگر به‌جای عقل و قلب، زبان فرمانروای ما شد، خود را تحقير كرده‌ايم. 🍀امام علی عليه‌السلام می‌فرمودند: 🔆 «لِسَانُ العَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ» 📘 حکمت ۳۹ نهج‌البلاغه 🔹 بايد لسان زير پوشش عقل و قلب باشد و آن‌ها به زبان فرمان دهند نه اينكه زبان فرمانده باشد و مرتب شكايت و ناشكری و بی ادبی كند. 🔹 گاهی باید خدا را با اسم «عاصم» صدا بزنيم تا برای ما عصمت ايجاد كند و زبان ما را تحت كنترل خود قرار دهد و كلامی كه موجب اشتباه و خسارت می‌شود برزبان جاری نشود. اگر زبان بر ما حاكم شود، شيطان مسلط شده است. زبانِ رها، قابل حساب‌كشی نيست و ضايعات و آسيب‌های خود را به‌دنبال دارد. 📌 ادامه دارد... 📚 « استاد بروجردى» https://eitaa.com/sabkezendegikareemane