#مهارت‌های_ارتباطی ✳️ *اشتياق در اعلام نياز* 📙 صحیفۀ سجادیه، دعای ۵۴: 🔆 «اللَّهُمَّ اجْعَلْ رَغْبَتِي فِي مَسْأَلَتِي مِثْلَ رَغْبَةِ أَوْلِيَائِكَ فِي مَسَائِلِهِم» ✨ خدایا! من می‌خواهم در گداییِ خود مشتاق باشم و از سر جبر و زور درخواستی نكرده و در کمال شوق گدایی کنم، همان‌طور که وقتی دوستان تو درخواستی داشتند، مشتاقانه طلب می‌كردند. ❓می‌فرمایید به کدام قسمت بحث ارتباطات برمی‌گردد؟ عرض می‌کنم: ما در ارتباطاتی که با خوبان داریم، یکی از مهارت‌ها این است که از آن‌ها خوبی را یاد بگیریم. حتی نه فقط خوبیِ عملی، خوبیِ حالی آن‌ها را نيز یاد بگیریم. ✨ خدايا! من می‌بینم دوستان تو مشتاق ارتباط هستند، من هم می‌خواهم رابطۀ خوبی با آن‌ها داشته باشم تا اشتیاق ارتباطشان با تو را آموزش بگیرم. ❇️ در روابط صحیح باید خوبی‌های اطرافیان‌مان را اسکن کنیم. عکس آن‌ها را داشته باشیم و نگوييم این خصیصۀ اوست و امکان ندارد نصیب من بشود! اتفاقاً هم حالات خوشِ خوبان را ببینیم و هم این حالات خوش را برای خودمان طلب کنیم. 🌀 به‌نظر بنده یک نوع شکر ارتباطی است. شکر ارتباط با خوبان، تأثیرگذاریِ خوبان در زندگی ماست. 🔰 به‌طور مثال بگويم من احساس نياز نمی‌كردم این‌گونه از زندگی لذت ببرم؛ اما از زمانی که فلان کتاب را به من معرفی کردند، دید و نگاهم عوض و حالم خیلی خوب شده است. ❇️ در واقع وقتی با خوبان ارتباط برقرار می‌کنیم خوبی‌های اخلاقی و عملی و فضائل احوالی آن‌ها را مشاهده می‌كنیم. (رغبت در اینجا حال است، خُلق و عمل نیست.) 🔹 ما اگر واقعاً باور کنیم می‌‌توانيم مثل خوبان بشویم، به خوبان حسودی‌ نمی‌كنيم. 🔹 اگر باور کنیم کمالات ما می‌تواند مثل خوبان بشود، قطعاً از خودمان ناامید نخواهيم بود. 🔹 اگر باور کنیم حالات خوش ما ممکن است مثل حالات خوش اولیاء الهی بشود دیگر آه نمی‌کشیم و پشت سر آن‌ها حسرت نمی‌خوریم. ✨ از خدا می‌خواهیم: ای خدایی که این حال خوش را به او دادی! به من هم تفضلاً عطا كن! به‌جای اینکه به‌نظرمان حال خوش خوبان عجیب بیاید، می‌گوییم خدایا! برای من هم این کار را انجام بده. پس از آن می‌بینیم چقدر رذائل نفسانی برداشته می‌شود و ديگر از پيشرفت معنوی ديگران عصبانی نمی‌شويم. ✴️ *در اين فراز، یک نگاه خیلی جالب مشاهده می‌شود: فکر می‌کنيم همۀ خوب‌ها به گردن ما حق دارند و اگر امروز شوق به وصال دارم، خوبان را دیدم، اشتیاق آن‌ها به وصال را ديدم، من هم از خدا خواستم و خدا نصیبم کرد.* پس خدا خیر دهد آن خوبانی را که واسطه شدند تا این حالات نصیب من هم بشود لذا همیشه خود را به خوبان بدهكار می‌دانيم. 🔆 «وَ رَهْبَتِي مِثْلَ رَهْبَةِ أَوْلِيَائِكَ» ✨ خدایا! من نمی‌خواهم فقط به یک زاویۀ زندگی دوستان تو توجه کنم؛ می‌خواهم به زوایای مختلف زندگی آن‌ها نظر داشته باشم. 🔰 به‌طور مثال نمی‌خواهم فقط رغبت داشته باشم، اما از رهبت محروم باشم. [یا] فقط رجا داشته و خوف نداشته باشم. می‌خواهم ترسم مثل ترس دوستانت باشد. چون آن ترس، باعث حفظ ادب حضور می‌شود؛ افزون برآن موجب می‌شود ذره‌ای گستاخی در محضر تو نداشته باشم. 🌀 من در این عبارت دوم این نکته را به خودم و شما متذکر می‌گردم: *خدایا! من در ارتباط با خوبان جامعیت را طلب می‌کنم. نه یک بُعد زندگی آن‌ها را. می‌خواهم همه چیزم و همه حالاتم مثل آن‌ها بشود.* 📌 ادامه دارد... 📚 «برگرفته از بیانات استاد بروجردی» #سبک_زندگی_کریمانه https://eitaa.com/sabkezendegikareemane