در آیه 46 سوره «عنکبوت» آمده است. خداوند مى فرماید: (با اهل کتاب، جز به روشى که از همه بهتر است مجادله نکنید)؛ «وَ لاتُجادِلُوا أَهْلَ الْکِتابِ إِلاّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ». تعبیر به «الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»، تعبیر بسیار جامعى است که تمام روش هاى صحیح و مناسبِ مباحثه را شامل مى شود، چه در الفاظ، چه در محتواى سخن، چه در آهنگ گفتار، و چه در حرکات دیگر همراه آن. بنابراین، مفهوم این جمله آن است که: الفاظ شما مؤدبانه، لحن سخن دوستانه، محتواى آن مستدل، آهنگ صدا خالى از فریاد و جنجال و هر گونه خشونت و هتک احترام، همچنین حرکات دست و چشم و ابرو، که معمولاً مکمل بیان انسان هستند همه باید در همین شیوه و روش، انجام گیرد. و چه زیبا است تعبیرات قرآن، که در یک جمله کوتاه، یک دنیا معنى نهفته است! اینها همه، به خاطر آن است که هدف از بحث و مجادله، برترى جوئى و تفوق طلبى و شرمنده ساختن طرف مقابل نیست، بلکه هدف، تأثیر کلام و نفوذ سخن در اعماق روح طرف است، و بهترین راه براى رسیدن به این هدف همین شیوه قرآنى است. حتى بسیار مى شود اگر انسان سخن حق را به صورتى منعکس کند که طرف مقابل، آن را فکر خود بداند، نه فکر گوینده، زودتر انعطاف نشان مى دهد؛ چرا که انسان به افکار خود همچون فرزندان خود علاقمند است. درست به همین دلیل است که قرآن مجید بسیارى از مسائل را به صورت «سؤال و استفهام» طرح مى کند، تا جوابش از درون فکر مخاطب بجوشد، و آن را از خود بداند. براى تسخیر دل ها و نفوذ سخن حق در افکار دیگران، تنها توسل به استدلالات قوى و نیرومند کافى نیست، نحوه برخورد با طرف و شیوه بحث، عمیق ترین اثر را در این مرحله مى گذارد، چه بسیارند کسانى که در بحثها دقیق و موشکاف، و بر مسائل علمى مسلط و آگاهند، اما چون از شیوه «جدال احسن» و بحث هاى سازنده آگاه نیستند، کمتر در گفتگو با دیگران، موفق به نفوذ در قلب آنها مى شوند. حقیقت این است که اقناع «عقل و فکر» به تنهائى کافى نیست، باید «عواطف» نیز اقناع گردد که نیمى از وجود انسان را تشکیل مى دهند. به تعبیر دیگر، نفوذ در مرحله «خود آگاه» روح انسان، به تنهائى کفایت نمى کند، باید در مرحله «ناآگاه» که بخش مهم روح را تشکیل مى دهد نیز نفوذ کرد. 🏴یافاطمه الزهرا 🍃🌸#سبک_زندگی_کریمانه https://eitaa.com/sabkezendegikareemane