💢 *«شِکوه، نزد خلق»* 🔆 *«وَ رَضِی بِالذُّلِّ مَنْ کشَفَ ضُرَّهِ»* 🔆 *«و به ذلّت و خوارى تن داده است کسی‌که گرفتارى و پریشانى خود را (نزد دیگرى) آشکار کند.»* 📙 نهج البلاغه مرحوم فیض الاسلام، حکمت ۲، فراز ۲ 🔻 یکی از اشتباهات رایج در زندگی که خیلی عادی به نظر می‌رسد این است که به اصطلاح عامیانه، سفرۀ دل خود را برای همه باز می‌کنیم. ‼️ حتی اگر کسی مشکلات خود را بازگو نکند به او برچسب درون‌گرایی می‌زنیم!!! 🔻 *درحالی‌که اظهار مشکلات نزد خلق، محلی از اعراب ندارد و فایده‌ای بر آن مترتب نیست.* ✨ *ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که شود هستی‌بخش* ⬅️ *قرار است افراد برای یکدیگر مَظهر نام «سلام» باشند و ایجاد آرامش کنند، نه موجب تأثر دیگران شوند.* ⬅️ *گمان نکنیم با اظهار مشکلات نزد هر فردی، سبک می‌شویم؛* بلکه به‌دلیل بازگویی، یکبار دیگر به گوش خودمان می‌رسد و درد را برای ما جدی‌تر و سنگین‌تر می‌کند. 💢 علاوه بر اینکه با اظهار مشکلات و گرفتاریها نزد دیگران، ذلت را برای خود پسندیده‌ایم و خود را بی‌ارزش و بی‌اعتبار می‌کنیم. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🍃🌸 @sabkezendegikareemane