السلام همنشيني با اهل دين امام موسي بن جعفر در روايتي فرمودند: «يا هشام‏: مجالسة أهل‏ الدين‏ شرف الدنيا و الآخرة.» انسان گاهي قيمت خود را نمي‌داند به همين علت يا افسرده مي‌شود يا خود را ارزان مي‌فروشد. حضرت در اين سفارش به هشام مي‌فرمايد: اي هشام! مجالست با اهل دين شرف دين و دنياست. حضرت در اين روايت از عبارت « مجالسة » استفاده مي‌كنند « مجالسة » به معناي هم‌نشيني است و اين هم‌نشيني مقيد به متدينين شده است منظور مصاحبت و مكالمه و مؤانسه نيست بلكه فقط هم‌نشيني منظور است. اگر خدا به ما اجازه ‌‌دهد در فضايي كار كنيم و يا زندگي كنيم كه اطرافيانمان متدينين باشند يعني كساني كه حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام مي‌شمارند و اساس زندگيشان بر طاعت خداي سبحان است و قصد بي‌ مبالاتي ديني ندارند، اين هم‌نشيني در هر دو عالم به ما اعتبار خاصي مي‌بخشد. مجالست باب مفاعله است و مفاعله دو جانبه است و دو طرف در كنار يكديگر مي نشينند. اين مجالست، مجالست با اهل الدين است نه با اهل مال، يا اهل مدرك و اهل شهره و اهل شهوه و نه حتي با اهل سليقه و اهل جمال. استاد بروجردي https://eitaa.com/sabkezendegikareemane