📝 #یادمون_باشه گناه ، روی قلب انسان پرده می‌اندازد. یکی از گناهان بزرگ، #غیبت است. غیبت یک میکروب بسیار کشنده است. تو را از پا می‌اندازد. شدیداً آنتن معنوی تو را می‌گیرد. حواسّ معنوی تو را کور می‌کند. نفس خیلی مکر دارد. توجیه هم می‌کند. مثلاً می‌نشیند غیبت می‌کند بعد بگویی غیبت گناه بسیار بزرگی است چرا انجام دادی؟ توجیه می‌کند که نه، حقّش بوده این واجب ‌الغیبه است. باید غیبتش را بکنیم، مگر می‌شود نکنیم؟ نفس توجیه می‌کند. این روح، روح خواب و مریضی است. روح بیماری است که کارش از حالت بیماری هم گذشته است در حال اغماست. چون متوجّه نیست چه عمل و گناه سنگینی را دارد انجام می‌دهد. - به همین شخص بگویند: تو حاضری زنا کنی؟ -می‌گوید: نه، استغفر اللّه این چه حرفی است؟ - با مادر خودت چطور؟ - دیگر، بدتر! - در مسجدالحرام، خانهٔ خدا، این عمل را انجام بدهی. عصبانی می‌شود. مگر می‌شود انسان در مسجدالحرام با مادر خودش زنا کند؟ چه گناه بزرگی است. حالا نه یک‌مرتبه، ٧٠ مرتبه، استغفر اللّه. «الغیبة اشد من الزنا» خدای تعالی می‌فرماید: این غیبتی که تو داری می‌کنی از ٧٠ مرتبه زنای محصنه در مسجدالحرام با محارم خودت گناهش سنگین‌تر است. چرا به راحتی این‌کار را انجام می‌دهید در حالی‌که از گناه زنا فرار می‌کنید؟