با تمام زحماتی که ساربان برای شتر میکشد و از او نگه داری میکند، اگر ساربان شتر را آزار دهد و او را عصبانی کند، شتر کینه‌ی انتقام به دل می‌گیرد تا در زمانی مناسب از ساربان انتقام بگیرد. نکته‌ی جالب این است که شتر هر چقدر هم که خشمگین باشد این را میداند اگر در زمانیکه ساربان‌ها دور هم جمع شده‌اند به آنها حمله کند، افراد دیگر با چوب به او میزنند. پس فقط به چشم‌های ساربان با کینه و خشم نگاه می‌کند و با صدای بلند نعره می‌زند ! اما زمانی که شتر کینه‌توز سارابان را در بیابان تنها به چنگ آورد، تمام خشم و انتقامش را از آن‌ها می‌گیرد. اما ساربان در این چنین مواردی نقشه‌ای طراحی کرده‌اند و اینگونه است که هنگامی که شتر به دنبال ساربان می‌افتد، آن‌ها باید لباسهای خود را در هنگام فرار از تن در بیاورند و بر زمین بیاندازند. شتر هم فریب میخورد که این خود ساربان است و لباس را گاز گرفته و روی آن می‌نشیند. این کار باید طوری صورت بگیرد تا اینکه ساربان خود را به جای امنی برساند و پنهان شوند. اگر قبل از اینکه تمام لباس‌هایش را در بیاورد و پشت سرش بیاندازد، شتر او را بگیرد، به طرز خیلی وحشتناکی جانش از دست خواهد داد