سلام من چند وقتِ پیش، گناهان بزرگی رو مرتکب شده بودم و به مددِ اربابم_حسین_، متنبه شدم و مسیر زندگیم عوض شد یه مدت خیلی حال و هوای خوبی داشتم دل شکسته تنها امید و پناهم خدا بود و روزی چندبار باهاش درد و دل میکردم با امام زمان صحبت میکردم و ازشون کمک میخواستم هم خدا و هم ائمه حسابی شرمنده‌م کردن و بنده‌نوازی کردن و دستم رو گرفتن رها شدم از منجلابی که درگیرش بودم اما یه مدت که گذشت، اون حال و هوام رو کاملا از دست دادم.... چیکار کنم؟! اصلا چی باعث میشه که این حس و حالِ توجه دایمی به امام زمان و حالِ مناجات، بمونه؟!