حاج پرویز تفریشی چند سال پیش درمجلس روضه ای می گفت: کاش بعد از شهادت, جسم انسان بسوزه، حتی نشانه ای أزش نمونه. مدتها به این رؤیای مومنانه فکرکردم. چطور میشه!؟ شهدای گمنام گاوازنگ پناهگاهی برای زیارت این معنا بود. غریب و بی نام..... اما امروز هنوز برای تو میسوزم! برای چگونگی وصالت، برای غایت زیبایی که پیدا کردی. تو چگونه زیستی که تو را سوزاندند؟ تو که بودی که نشانه یافتنت، انگشترت بود.؟ تو چه کردی که آواره بیابان ها شدی.؟ تو چه عهدی با غریب نینوا داشتی؟ دنبال چه بودی که ساعت ها در خلوت مستانه ات پنهان از نگاه مردم بودی؟ با که قرار داشتی که این مقدار بیقرار بودی؟ پیکرت در قدمگاه انبیاء و اولیاء است. اما اکنون تو کجایی!؟ به من بگو کجایی وچه می‌کنی؟ سید ابراهیم رئیسی https://eitaa.com/saeedghfary