امیدآفرینی و امیدبخشی یک امر حیاتی است؛ زیرا از یک‌سو مانع حاکم شدن رکود، کسالت، سستی، کژی و تنبلی در جامعه می‌شود و از سوی دیگر، روح تعالی، پویایی، نشاط، حرکت و همت را در جامعه گسترش داده و تقویت می‌کند. برهمین اساس است که گفته می‌شود جامعه‌ یا فردی که امید خود را از دست بدهد، به منزله مرده است و حتی در روایات از ناامیدی و یأس به عنوان گناهی بزرگ نام برده شده است. علاوه بر این، امیدآفرینی نیز از خطای محاسباتی مسئولان جلوگیری می‌کند؛ یعنی باعث می‌شود که مسئولان اسیر برساخته‌ها و شرایط موجود نشوند و در ورای شرایط، چالش‌ها و مشکلات موجود، به افق‌ها و آرمان‌ها هم توجه کنند. 📎 📎 📎 📎 در نشر معارف فرهنگی اسلامی سهیم باشیم. •┈••••✾•🌿🌺سفیر امین🌺🌿•✾•••┈• ✏️https://eitaa.com/safiramin