🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 گناه توفیق نماز شب را سلب می کند! ‌ یکی از عبادتهای بسیار ارزشمند نماز شب است. طبق ایات و روایات، نماز شب تنها عملی است که پاداش آن به قدری بزرگ و زیاد است که در ایات و روایات گفته نشده است و هیچ چشمی تاکنون ان را ندیده و هیچ گوشی هم نشنیده است.( سجده/ ۱۶-۱۷) خیلی‌ها دلشان می‌خواهد نماز شب بخوانند، اما موفق نمی‌شوند. یکی از دلایل آن آلودگی به گناه و معصیت است. گناه و معصیت حس و حال عبادت و لذت و شیرینی آن و سبکی و نشاط روح را از بین می برد. شخصی خدمت امام صادق(علیه السلام) عرض کرد: هر شب می‌خواهم نماز شب بخوانم، وقت نماز شب هم بیدارم، اما موفق نمی‌شوم. یک وقت متوجه می شوم که وقت آن گذشته است. حضرت فرمودند: «قیّدتک ذنوبک» گناهانت زنجیرت کرده. گناه کردی نمی‌توانی نماز شب بخوانی. گناه نمی گذارد! گناه مانند وزنه ای است که به دست و پای مرغ روح ادمی بسته می شود. اگر به پای پرنده ای سنگی ببندند قدرت پرواز نخواهد داشت. روح آدمی نیز چنین است. گناه زمین گیرش می کند و حس و حال و توان پرواز را از او می گیرد. هر کسی نمی‌تواند نماز شب بخواند! باید چشمت را مواظب باشی، گوشت را مواظب باشی، حتی مکروه اثر دارد؛ چه برسد به اینکه آدم گناه بکند. هرگاه یک گناه کنید، اگر نماز شب خوان باشید همان را نمی‌ توانید بخوانید؛ آن خوابتان می‌برد! یک غذای حرام خوردی، یک جایی همین همان شب نماز شب نمی‌ توانی بخوانی. اما غذای حلال خوردی، شب‌های دیگر نماز شب نمی‌خواندی ، ارام ارام هوس نماز شب می کنی! چون غذای حلال خوردی... هم از مرحوم شیخ عباس(ره) و هم مرحوم امام خمینی(ره) نقل شده وقتی یکبار نماز شبشان قضا شده بود گریه کرده اند. مرحوم سید احمد خمینی نقل می کند: وقتی دیدم امام گریه می کند، دلیل ان را پرسیدم. گفت: احمد! نماز شبم قضا شد! گفتم: اقا! واجب که نبود، مستحب است. گفت: می ترسم گناهی مرتکب شده باشم و به سبب آن توفیق نماز شب از دستم رفته باشد! اولیای الهی برای قضا شدن نماز شب گریه می کنند، اما عده ای قضا شدن نماز واجب هم برایشان مهم نیست! عده ای هم اصلا نماز نمی خوانند!