گاهی برای آنکه چای عصرگاهی‌‌مان بیشتر بچسبد، چیزی به آن اضافه می‌کنیم: چوب دارچینی، هِلی، نباتی، شده چند پَر بهار نارنج... و یا هر چیزی که آن مزه و بوی تکراری را تبدیل به عطرِ خوش و طعمِ خوب کند. زندگی هم گاهی می شود مثل همین چای، باید با دلخوشی های کوچک طعم و رنگش را عوض کنی، یک چیزی که امید بدهد به دلت، انگیزه شود، مزه‌ی دلنشین همان چای تکراری و همیشگی شود... روز و شب و لحظه ها و آدم‌ها که همانند... اصل کاری همان طعم دهنده‌هاست، همان چیزهای کوچکی که عطر و رنگ چای داغ توی فنجان را عوض کند... حالمان را خوب کند... و همه چیزهای به ظاهر معمولی و تکراری را تبدیل به یک نشانه مقدس کند. حیف نیست وسط همه سرشلوغی‌های تکراری، از چشیدن‌ طعم دلچسب حرف‌های تازه، دوستی‌های ناب و انگیزه‌های نورانی جا بمانیم؟ اگر زیاد دست دست کنیم، فرصت ها می‌رود و جرعه‌های سرد شده دیگر به درد‌مان نمی‌خورد... تا هستیم، باید بلند شویم و از میان تمام چیزهای کوچک و تکراری یک عصر بلند دلنشین با طعم هل و دارچین بسازیم...☕️❤️ 👇🌱 @saharshahriary