📌متن پرسش👇 (فیلم پرتکرار در فضای مجازی ) نوحه‌خوانی حرام و آواز شیطان است. طبق آیاتی که اینجا برات نوشتم خداوند انسان رو بر حذر داشته از غم و غصه. تضاد ایمان غمه تضاد ایمان غصه است. پس اگر اسلام با غم و غصه و عزاداری مخالفه پس چرا در مذهب شیعه سفارش شده برای اهل بیت (علیهم السلام) عزاداری کنیم؟ اصلا اینجوری نیست. نوحه خوانی بر شیعیان حرام است ... (خلاصه) 📌پاسخ پرسش👇 🔶️ بسم الله الرّحمن الرّحیم 🔷️ سلام علیکم 💠 استفاده‌ی کردن از آیات و روایات نیاز به تخصص و قدرت اجتهاد دارد. برخی با انتخاب گزینشی برخی از آیات و احادیث به دنبال مبارزه‌ی با رشد فرهنگ حسینی و عزاداری و گرایش به تشیع هستند. 💠 آیاتی که این فرد انتخاب کرده هیچ ربطی به این ندارد که باید در زندگی همیشه شاد باشیم و هیچ وقت نباید غمگین باشیم. چنین برداشتی از این آیات نوعی تفسیر به رأی است. برای نمونه منظور از آیه‌ی ۶۹ مائده و آیه‌ی ۴۸ انعام این است که افراد باایمان و صالح خوفی نسبت به عواقب اعمال گذشته‌ی خویش و هیچ ناراحتی و نگرانی‌ای برای آینده‌ی خود ندارد چون اهل گناه نبوده و اعمال نیک انجام داده‌اند. 💠 حال سؤال ما این است اگر همیشه باید شاید باشیم هیچ وقت نباید گریه کنیم و ناراحت باشیم پس چرا حضرت یعقوب علیه‌السلام در فراق حضرت یوسف علیه‌السلام سالهای سال گریه کرد آن هم به قدری که نابینا شد؟؟؟ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ (یوسف ع، ۸۴) 💠 این فرد ادعا می‌کند که در مذهب شیعه اصلا سفارش به گریه و عزاداری برای اهل‌بیت علیهم السلام نداریم. بر خلاف گفته‌ی وی روایات فراوانی در این مورد داریم که تنها به دو نمونه اشاره می‌کنیم: 👈امام رضا علیه السلام فرمودند: ای پسر شبیب؛ بر حسین (علیه‌السلام) گریه کن ... و آسمانهای هفتگانه و زمین‌ها در قتل او گریستند ... اگر بر حسین (علیه‌السلام) گریه کنی چندان که اشک تو بر گونه‌هایت روان گردد، خداوند هر گناهی که کرده باشی، کوچک یا بزرگ، اندک یا بسیار می‌آمرزد ... ‌اگر دوست داری در درجات بالای بهشت با ما باشی، به سبب حزن ما محزون، و برای شادمانی ما شاد باش. (امالی صدوق، ۱۹۲) 👈امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: ‌ای ابا هارون، برای من در مرثیه حسین (علیه‌السلام) شعری بخوان ... پس حضرت گریه کرد‌ ... قصیده دیگری خواندم. حضرت باز گریست و صدای گریه [زنان] را از پشت پرده شنیدم. فرمودند: «ای اباهارون؛ هرکسی شعری در سوگ حسین (علیه‌السلام) بخواند و خود بگرید و ده تن را بگریاند، بهشت برای آنان نوشته می‌شود، و هرکس در سوگ حسین (علیه‌السلام) شعری بخواند و خود بگرید و پنج نفر را بگریاند، بهشت برای آنان ثبت گردد، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند، و خود بگرید و یک نفر را بگریاند، بهشت برای آن دو نوشته می‌شود، و هرکس نزد او یادی از حسین شود و از چشمانش به اندازه بال مگسی اشک بیرون آید، پاداش او بر عهده خداوند عزوجل است، و او جز به بهشت برای وی راضی نمی‌شود. (کامل الزیارات، ۱۱۱) 💠 علت اینکه در برخی از روایات از نوحه‌گری بر اموات نهی شده است منظور نهی از آداب و رسومی است که در عصر جاهلیت وجود داشته است.‌ در دوران جاهلیت وقتی کسی از دنیا می رفت زنان نوحه‌گر را دعوت مى‏کردند که با آهنگ‏ هاى مخصوص خود و اشعار پر از دورغ و فریب بر مرگ او نوحه‌سرایى کنند و یک عزاى ساختگى و قلابى برپا سازند. در برخی از احادیث از خراشیدن صورت، گریبان چاک کردن، بی‌صبری و کفرگویی هنگام مصیبت و مو پریشان‌ کردن نهی شده است نه مطلق عزاداری و گریه و نوحه خواندن. 💠 شخص رسول خدا صلی الله علیه و آله در مرگ فرزندشان ابراهیم محزون شده و گریستند. (طبقات الکبری، ۱، ۱۴۰)‌ همچنین حضرت پس از شهادت عموی بزرگوارشان اظهار ناراحتی کردند که جناب حمزه رحمه الله گریه کن ندارد. (تاریخ طبری، ۲، ۲۱۰).