یِه‌جُمله‌بوُد‌خِیلی‌بِه‌دلَم‌نِشَست : می‌گُفت‌:وَقتی‌آب‌ْخُوردی‌بَعدِش‌بِگو‌ُ : سَلام‌بَر‌لب‌ِتِشنه‌ی‌ِحُسَین . . . وَلی‌وَقتی‌آب‌ْدیدی‌و‌َنَتونِستی‌بُخوری‌بِگو‌ُ : سَلام‌بَر‌لب‌ِتِشنه‌ی‌ِاَبَاالْفَضل . . .