#خلیفه_و_اعرابی 12 ❇️ مرد گفت : " آری سبو را سر ببند هین ! كه این هدیه ست ما را سودمند در نمد در دوز تو این كوزه را تا گشاید شه ، به هَدیه روزه را كین چنین، اندر همه آفاق نیست جز رَحیق و مایۀ اَذواق نیست زآن كه ایشان ز آب های تلخ و شور دائما پر علّت اند و نیم كور" مرغ ، كآب شور باشد مسكنش او چه داند جای آب روشنش؟ ای كه اندر چشمۀ شور است جات تو چه دانی شطّ و جیحون و فرات؟ ای تو نارسته از این فانی رِباط تو چه دانی مَحو و سُكر و انبساط؟ ور بدانی نَقلت از اُبّ و جدّ است پیش تو این نامها چون ابجد است ابجد و هَوَّز چه فاش است و پدید بر همه طفلان ، و معنی بس بعید پس سبو برداشت آن مرد عرب در سفر شد ، می كشیدش روز و شب بر سبو لرزان بُد از آفات دهر هم كشیدش از بیابان تا به شهر زن ، مُصَلّا باز كرده از نیاز ربِّ سَلَّم، ِورد كرده در نماز كه : " نگه دار آبِ ما را از خسان یا رب آن گوهر بدان دریا رسان گر چه شویم آگه است و پُر فن است لیك گوهر را هزاران دشمن است خود چه باشد گوهر؟ آب كوثر است قطره یی زین است كاصل گوهر است " از دعاهای زن و زاری او وز غم مرد و گرانباری او سالم از دزدان و از آسیب سنگ برد تا دار الخلافه بی درنگ دید درگاهی پر از اِنعام ها اهل حاجت گستریده دام ها دم به دم هر سوی صاحب حاجتی یافته ز آن در عطا و خِلعتی بهر گبر و مومن و زیبا و زشت همچو خورشید و مطر، نی چون بهشت دید قومی در نظر آراسته قوم دیگر منتظر برخاسته خاص و عامه ، از سلیمان تا به مور زنده گشته چون جهان از نفخِ صور اهل صورت در جواهر بافته اهل معنی بحر معنی یافته آن كه بی همّت، چه با همّت شده و آن كه با همّت، چه با نعمت شده #مثنوی_معنوی_130 🔅 برنامه ی #مثنوی_خوانی #مولوی - #مثنوی_معنوی - #دفتر_اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2