انس با صحیفه سجادیه
2 🔴 نماز ياد خداست، يادى كه عبد را از انواع معاصى و فساد باز مى‏دارد. حضرت باقر عليه السلام فرمود: اذَا اسْتَقْبَلَ الْمُصَلِّى الْقِبْلَةَ اسْتَقْبَلَ الرَّحْمانُ بِوَجْهِهِ، لا الهَ غَيْرُهُ. « چون نمازگزار به قبله رو كند خداوند رحمان، كه خدايى جز او نيست، به او رو كند. امير المؤمنين عليه السلام فرمود: اذا قامَ الرَّجُلُ الَى الصَّلاةِ اقْبَلَ الَيْهِ ابْليسُ يَنْظُرُ الَيْهِ حَسَداً لِما يَرى‏ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ الَّتى تَغَشّاهُ. چون عبد به نماز برخيزد، ابليس با چشم حسد به او مى‏نگرد، زيرا وى را پوشيده در رحمت حق مى‏بيند. حضرت رضا عليه السلام فرمود: الصَّلاةُ لَها ارْبَعَةُ آلافِ بابٍ. براى نماز چهارهزار در از آداب و شرايط است. امام صادق عليه السلام فرمود: چون به نماز برخاستى بگو: الهى براى نيازهايم محمّد صلى الله عليه و آله را شفيع مى‏آورم، و با آبروى او به تو توجّه مى‏كنم، خدايا به حقّ او مرا در پيشگاهت در دنيا و آخرت آبرومند گردان، و مرا از بندگان مقرّب درگاهت قرار ده، به حقّ او نمازم را قبول كن، گناهانم را ببخش، دعايم را مستجاب كن، هر آينه تو غفور و رحيمى. آداب باطنى نماز امام على عليه السلام فرمود: يا كُمَيْلُ! لَيْسَ الشَّأْنُ انْ تُصَلِّىَ وَ تَصُومَ وَ تَتَصَدَّقَ، الشَّأْنُ انْ تَكُونَ الصَّلاةُ فُعِلَتْ بِقَلْبٍ نَقِىٍّ، وَ عَمَلٍ عِنْدَ اللَّهِ مَرْضِىٍّ، وَ خُشُوعٍ سَوِىٍّ. اى كميل! كار به نماز و روزه و صدقه دادن نيست. كار به اين است كه نمازت را با قلبى پاك و تصفيه شده از تمام آلودگى‏ها بخوانى، و عملت عمل مورد رضاى حق باشد، و خشوعى صاف و استوار به حضرت دوست ارائه دهى. سُئِلَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله: مَا الْخُشُوعُ؟ قالَ: التَّواضُعُ فِى الصَّلاةِ، وَ انْ يُقْبِلَ الْعَبْدُ بِقَلْبِهِ كُلِّهِ عَلى رَبِّهِ از رسول حق صلى الله عليه و آله از خشوع پرسيدند؟ فرمود: تواضع در نماز، واين‏كه بنده با تمام قلب به خدا رو كند. رسول خدا صلى الله عليه و آله شخصى را به وقت خواندن نماز مشغول به بازى با دست و صورت ديدند، فرمودند: اگر قلبش خاشع بود هر آينه اعضايش نيز خاشع بودند. «3» مرحوم شيخ طبرسى در توضيح خشوع مى‏فرمايد: «خضوع و تواضع و ذلّت و ديده از موضع سجده بر نداشتن و به راست و چپ نظر نكردن، خشوع در نماز است.» «4» از روايت استفاده مى‏شود كه خشوع در نماز هم به قلب است هم به اعضا. اما خشوع قلب فارغ بودن آن از ماسوى‏اللَّه است واين‏كه جز عبادت و معبود چيزى در ميان نباشد. و اما خشوع جوارح چشم پوشى از نظر به راست و چپ و ترك التفات‏ و بازى است. در روايت است كه: رسول حق صلى الله عليه و آله با ما سخن مى‏گفت و ما با او سخن مى‏گفتيم، چون وقت نماز مى‏رسيد گويى ما را نمى‏شناسد و ما هم او را نمى‏شناسيم! حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: چون على عليه السلام به نماز برمى‏خاست و آيه وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى را قرائت مى‏كرد رنگش تغيير مى‏نمود به طورى كه تغيير رنگ را در صورتش مى‏ديدند. ائمّه ديگر عليهم السلام و حضرت زهرا عليها السلام نيز خشوعشان در نماز همانند رسول خدا صلى الله عليه و آله و امام على عليه السلام بود. امام صادق عليه السلام از قول حضرت حق عز و جل نقل مى‏كند: نماز كسى را قبول مى‏كنم كه در برابر عظمتم تواضع كند، و به خاطر من نفس را از شهوات حرام حفظ كند، و روزش را به ياد من تمام كند، و بر بندگانم تكبر نورزد، گرسنه را سير كند، و برهنه را بپوشاند، و مصيبت زده را ترحم نمايد، و غريب را جاى دهد. چنين نمازگزارى نورش چون نور خورشيد مى‏درخشد، من براى او در ظلمات روشنايى، و در جهالت علم و بصيرت قرار مى‏دهم. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 11 ، ص: 266 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
75 مشاهده