انسان كم درآمدى كه خود را به عادت داده و به سختى زندگى انس گرفته، روحيه‏اش براى تحمل مصائب آماده و مهياست. ثروتمندى كه با تمكن مالى به اقتصاد و ميانه‏روى زندگى كرده و از افراط اجتناب نموده است، او نيز در زمينه‏ ى مصائب و بلايا آمادگى نسبى دارد. اگر روزى بر اثر پيشامدى اموالش را از دست بدهد، به مقدار قابل ملاحظه‏اى مى‏تواند خويشتن را با مضيقه‏ى مالى تطبيق دهد و ناگواريها را تحمل نمايد، و على (ع) درباره‏ى اين دو گروه چنين فرموده است: من اقتصد فى الغنى و الفقر فقد استعد لنوائب الدهر. كسى كه در غنى و فقر مقتصد و ميانه‏رو باشد با اتخاذ اين روش، خويشتن را براى مصائب روزگار مهيا نموده است.