انس با صحیفه سجادیه
1 2 6 ✳️ ‏ها، هدايا و بخشش‏هايى گران ‏بها از سوى خداوند و فقر و تنگدستى در خزانه خداوند نگهدارى مى‏شود و به بندگان خاص مى‏رسد همچنان كه مرد خانه با آوردن خوراك يا هديه از سفر؛ خانواده خود را مى‏نوازد، خداوند نيز مؤمن را به و سختى نوازش مى‏دهد و با آنها تغذيه مى‏كند، همچنان كه مادر نوزاد خود را شير مى‏دهد؛ زيرا بلاياى خداوند آكنده از كرامت‏هاى جاودانه اوست و رنج و تلخى‏هايش، گرچه پس از مدتى، خشنودى و تقرب او را در پى دارد و بنده‏ اى نزد خداوند گرامى مى‏شود كه بلا و گرفتارى، او را افزون‏ تر يابد. حضرت على عليه السلام در خطبه به و آزمون بزرگ الهى اشاره مى‏فرمايد: وَ كُلَّما كانَتِ الْبَلْوى‏ وَ الْاخْتِبارُ أَعْظَمَ كانَتِ الْمَثُوبَةُ وَ الْجَزاءُ أَجْزَلَ أَلا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ اخْتَبَرَ الْاوَّلينَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ- صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ- إِلى‏ الآخِرينَ مِنْ هذَا الْعَالَمِ، بِأَحْجارٍ لاتَضُرُّ وَ لاتَنْفَعُ وَ لاتُبْصِرُ وَ لاتَسْمَعُ فَجَعَلها بَيْتَهُ الْحَرَامَ الَّذى‏ جَعَلَهُ لِلنَّاسِ قِياماً .... هر چه آزمايش و امتحان بزرگتر، پاداش و جزايش فراوان‏تر است. آيا نمى‏بينيد خداوند پاك گذشتگان را از زمان - درود خدا بر او باد- تا آخرين انسان اين جهان به سنگهايى آزمايش نموده كه نه زيان مى‏رساند و نه سود مى‏دهد، نه مى‏بيند، و نه مى‏شنود؟! آن جا را خانه حرمت خود و جايگاه قيام مردم به عبادت قرار داد. وَلكِنَّ اللَّهَ يَخْتَبِرُ عِبادَهُ بِأَنْواعِ الشَّدائِدِ وَ يَتَعَبَّدُهُمْ بِأَنْواعِ الْمَجَاهِدِ، وَ يَبْتَلِيهِمْ بِضُرُوبِ الْمَكارِهِ، إِخْراجاً لِلتَّكَبُّرِ مِنْ قُلُوبِهِمْ، وَ إِسْكاناً لِلتَّذَلُّلِ فى‏ نُفُوسِهِمْ، وَ لِيَجْعَلْ ذلِكَ أَبْواباً فُتُحاً إِلى‏ فَضْلِهِ وَ أَسْبابًا ذُلُلًا لِعَفْوِهِ .... ولى خداوند بندگانش را به انواع سختى‏ها امتحان مى‏كند، و با كوشش‏هاى گوناگون به عبادت وامى‏دارد، و به امور ناخوشايند مى‏آزمايد، تا را از دلهايشان بيرون كند، و خوارى و را در جانشان بنشاند، تا با اين گونه آزمايش‏ها ابواب فضل و اش را به رويشان بگشايد، و اسباب خود را به راحتى به آنان عنايت فرمايد. چه باك از آزمايش با يا ثروتمندى يا فقيرى و يا هزاران بلا و عافيت، آنگاه كه بدانيم؛ خداوند فرموده است: «من با مؤمن كارى نمى‏كنم مگر كه آن كار برايش بهتر و سودمندتر است.» امام صادق عليه السلام درباره سودمندىِ دچار شدن به گرفتارى‏ ها مى‏فرمايد: از وحى ‏هاى خدا به عليه السلام اين كه: « آفريده ‏اى نيافريده ‏ام كه نزد من محبوب‏تر از بنده مؤمنم باشد، او را مبتلا مى‏سازم چون برايش بهتر است؛ به او عافيت مى‏بخشم چون برايش بهتر است، از او مى‏گيرم و محرومش مى‏سازم چون برايش بهتر است. من بهتر مى‏دانم كه چه چيز بنده مرا اصلاح مى‏كند؛ پس بايد كه بر بلاى من صبور باشد و از نعمت‏هايم سپاسگزارى نمايد و از تقدير و قضاى من خشنود باشد؛ تا او را در شمار بندگان صدّيق خود بنويسم؛ هر گاه عمل او به رضايت من باشد و فرمانبرى فرمانم كند.» ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 8 ، ص: 96 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
120 مشاهده