اسلام به افراد عادى كه در گشايش‏ اند توصيه نموده تا در مقابل فقرا و تهيدستان، تظاهر به داشتن نعمت ننمايند و از اين شديدتر تكليفى است كه به رعايت فقرا به عهده ‏ى پيشوايان عادل و درستكار قرار داده و على (ع) در اين باره چنين فرموده است: ان الله تعالى فرض على ائمه العدل ان يقدروا انفسهم بضعفه الناس كيلا يتبيغ بالفقيره فقره. خداوند به عهده‏ ى ائمه ‏ى عدل و پيشوايان حق مقرر داشته كه زندگى خود را با تنگى بگذرانند و خويشتن را با ضعفاى جامعه تطبيق دهند تا فقرا دچار هيجان نشوند و فقرشان مايه ‏ى هلاكشان نگردد.