❇️ در #نهج_البلاغه_خطبه_160 ( قسمت هفتم ) براى اين که علی (عليه السلام) ثابت کند اگر سخنى مى گويد خود قبل از هر کس به آن عمل نموده و دقيقاً گام در جاى گام #پيامبر(صلى الله عليه وآله) نهاده، مى فرمايد: *️⃣ واللّهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتِي هذِهِ حَتَّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ رَاقِعِهَا. وَ لَقَدْ قَالَ لِي قَائِلٌ: أَلاَ تَنْبِذُهَا عَنْکَ؟ فَقُلْتُ: اغْرُبْ عَنِّي، فَعِنْدَ الصَّبَاحِ يَحْمَدُ الْقَوْمُ السُّرَى! *️⃣ به خدا سوگند! آن قدر اين پيراهنم را وصله زدم که از وصله کننده آن شرم دارم (تا آن جا که) کسى به من گفت: چرا اين پيراهن کهنه را دور نمى افکنى؟ گفتم: از من دور شو. صبحگاهان، رهروان شب را ستايش مى کنند! (آنها که بيدار بودند و ره سپردند و به مقصد رسيدند نه آنها که در خواب بودند و در بيابان ماندند) 1️⃣ از اين تعبير به روشنى استفاده مى شود که گاه، امام(عليه السلام) پيراهن خود را براى وصله زدن به ديگرى مى داد (هر چند گاهى خودش شخصاً به اين کار اقدام مى فرمود) و آن قدر وصله در کنار وصله روى وصله زده شده بود که امام(عليه السلام) از وصله کننده شرم داشت و با اين حال، حاضر به ترک آن وتهيه لباس جديدى نبود. 2️⃣ چقدر فرق است بين زندگى آن حضرت و کسانى که براى هر فصل و هر زمان و مکان، لباس دارند. براى مجلس شادى لباسى و براى مجلس عزا لباسى ديگر; براى سفر و براى حضر و براى خواب و بيدارى هر کدام لباسى تهيه کرده اند و از آن اسف انگيزتر اين که بسيارى از لباس هاى خود را به دور مى افکنند; تنها به علت اين که از مد افتاده! بى آن که کهنه يا فرسوده يا پاره شده باشد!! 9️⃣ جمله «عِنْدَ الصَّبَاحِ يَحْمَدُ الْقَوْمُ السُّرَى!» ضرب المثل معروفى است در ميان عرب و مفهوم آن، چنين است: آنها که به موقع تحمل شدايد و ناملايمات مى کنند، هنگامى که به مقصد مى رسند از کار خود خشنودند و حمد خدا را به جا مى آورند و ديگران هم آنان را مى ستايند https://eitaa.com/sahife2/55287 🆔 @sahife2