مومن، منتظر نمی ماند که بیمار یا فقیر یا گمراه شود و آن گاه ، دست به سوی خدا بلند کند و برای نجات خویش یاری بطلبد. مومن مولای خویش را به خوبی می‌شناسد و از لطف و کرم او عمیقاً آگاه است و نیک می داند که چشمه احسان ارحم الراحمین، دائماً در جوشش است و فقط در زمان گرفتاری ها نیست که به ما مهربانانه می نگرد. از این رو وی پیش از گرفتاری ها در پیش گاهش تضرّع می کند و پیش از رسیدن رنج ها او را می خواند: "پروردگارا! بر من منت گذار و پیش از رسیدن بلا، ایمنی ام ده؛ و پیش از نیازخواهی، توانگرم فرما؛ و پیش از آنکه گمراه شوم، راه راست را به من بنما."     @sahife_sajadiye_14