💠غیر نشانمند بودن زبان دعا 🔰گاهی داعی زبان دعا دارد اما در اثر عدم آگاهی یا عدم توجه به زبان عرفی و قواعد و دستور زبان، الفاظ را نادرست ادا می‌کند و بدین شکل زبان دعا با زبان عرفی مغایرت پیدا می‌کند. البته اعراب الفاظ دعا و صحت کلمات دعا در زبان عرفی شرط اجابت یا ترتب ثواب بر دعا نمی باشد، اما شرط ادب حضور است و در نتیجه ی عالی تر مؤثر است. 🔹امام جواد (ع) فرمود:... و دعائه الیه من حیث لا یلحن به منزلة مدح درخواست از خداوند در حالی که با الفاظ و جملات غلط صورت می‌پذیرد در واقع فقط مدح است. باید توجه نمود که در این صورت دو نوع دعا وجود دارد، یکی دعای حقیقی با زبان دعا که لفظی نیست و در حقیقت مبین همان نیاز واقعی و مقصود اصلی داعی است و دیگری دعای ملفوظ که داعی با زبان عرفی اما با الفاظ غلط بر زبان سر جاری می‌کند، این نوع دعا نیز دعای حقیقی نیست، زیرا حضرت در ادامه می‌فرماید: إن الدعا الملحون لا یصعد إلی اللهیعنی دعا با الفاظ و جملات غلط به سوی خدا بالا نمی رود. 🔸اجابت دعا لطفی عظیم است و اجابت دعای ملحون خلاف این لطف است. البته در این صورت داعی دست خالی باز نمی گردد، خداوند دعای حقیقی او را که عبد اراده جدی آن دارد می‌شنود و ترتیب اثر می‌دهد، چون عبد با زبان دعا به پیشگاه خدا عرضه داشته است. دلیل این مطلب مفهوم موافق فرمایش نبی اکرم (ص) است که فرمود: ان الرجل الأعجمی من امتی لیقرء القرآن بعجمته فترفعه الملائکة علی عربیته هر آینه مرد غیر عرب قرآن را با اغلاط فراوان تلاوت می‌کند اما ملائکه تلاوت او را با قرائت عربی درست بالا برده و به محضر پروردگار می‌رسانند. 📚زبان دعا در صحیفه سجادیه 📒 @sahifeh_Et