برای رسیدن به "تقوای عملی" نخست باید فکری به حال دل کرد. تا دل آدمی از گناه تنفر نیابد، احتمال آلوده شدنش به عصیان وجود دارد؛ اما اگر دلش به بلوغ بیزاری از گناه رسید، دیگر بعید است که بلغزد و در مرداب معصیت بیفتد. از این رو امام سجاد علیه السلام در دعای عرفه که یکی از عارفانه ترین دعاهای صحیفه است ، به خدا می گوید : "خدایا! دل مرا از کار های زشت و گناهان رسواکننده منزجر فرما."