🔰آه من قلة الزاد و طول الطریق ...
🔶🔸 اين عظمت مذهب است كه عبث را به عجز تبديل مى كند تا آنجا كه على مرد راه مى گويد:
آه مِنْ قِلَّةِ الزّادِ و طول الطَّريق.
🔸 واى از توشه ى كم و راه دور.
اين عجز على است.
🔸 على كه تمامى دنيا در چشمش كمتر از يك كفش پاره و كمتر از آب بينى بز و كمتر از روده ى خوك در دست جزامى است.
همين على در اين راه به عجز مى رسد و فرياد بر مى دارد آه ...
🔸 و اين آه على را كسى مى فهمد، كه سينه ى على را فهميده باشد.
🔸 سينه ى او نه همچون سينه ى ماست كه تحمل خودمان را نداريم
و به عجز مى رسيم على سينه اى دارد كه دشمنش در آن شناور است،
كه دشمن از وسعت آن در تنگناست.
🔸 از همين سينه،
على آه مى كشد كه واى از توشه ى كم و از راه دور.
🔸 و همين راه دور است كه انسان را از بن بست و عبث مى رهاند و به فكر وا مى دارد تا مركبى ديگر بيابد
و پس از عجز با اين مركب گام بردارد.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب صراط، صفحه ۱۲۷