در طول خلافت اسلامی پس از پیامبر (ص) ، بیعت با امیرالمومنین علی (ع) تنها موردی بود که مسلمانان با رضای خودشان بیعت می کردند. چون در خلافت «ابوبکر» فقط چند نفر پیش قدم شدند و از بقیه با وعده و وعید بیعت گرفتند. «عمر» هم با وصیت «ابوبکر» به خلافت رسید. «عثمان» نیز با شورایی که «عمر» تعیین کرده بود ، خلیفه شد و خلافت های «بنی امیه» و «بنی عباس» هم بعدا انتصابی و موروثی شد.
📚نقش ائمه در احیای دین ، ج۲ ص۴۳۹
علامه عسکری