آنقدر به شلوغی‌ها دلخوش بودیم ؛ که یادمان رفت چاره‌ای به‌حال تنهایی‌ات کنیم! حالا که تنهایی‌ها، همه‌ی دلخوشی‌هایمان را گرفت ... حج مان را ... حرم هایمان را ... روضه‌هایمان را ... تازه یادمان آمد؛ چاره‌ی تنهایی‌های تو، دست‌های همدل و وفادار ما بود ... این درد استخوان‌سوز، به آمدن تو شفا می‌گیرد؛ یابن‌الزهرا ... ⚘اَݪٰلّہُـمَّ؏َجِّل‌ݪِوَلیِّڪَ‌الفَرَجـ‌