امام حسن علیه السلام در نگاه علمای اهل سنت ۱_ ابن حجر هیتمى: حسن ـ (رضی الله عنه) ـ آقایى کریم، بردبار، زاهد، داراى سکینه و وقار و حشمت، اهل جود و مورد مدح و ستایش بود. الصواعق المحرقة، ص 82. ۲_. ذهبى مى نویسد: حسن بن على بن ابى طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف، امام، سیّد، دسته گل رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و سبط او، و آقاى جوانان بهشت، ابومحمّد، قرشى، هاشمى، مدنى و شهید است. این امام، بزرگوارى بود تنومند، اهل خیر، بسیار دیندار، با ورع، داراى حشمت و جاه، و شأنى بزرگ )سیر اعلام النبلاء، ج 3، ص 253. 3 ـ ابن عبدالبرّ مى گوید: «وکان ورعاً فاضلا»;(او مردى با ورع و فاضل بود(الاستیعاب در حاشیه الاصابة، ج 1، ص 369. 4 ـ ابن صبّاغ مالکى مى نویسد: او در مسجد رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى نشست و مردم به دور او جمع مى شدند، چنان سخن مى گفت که عطش سؤال کننده را سیراب کرده، و حجت هاى مجادله کنندگان راقطع مى نمود)(الفصول المهمّه، ص 155.(. 🏴🏴🏴🏴