فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖإِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ الذاریات/۵۰ پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم دهنده ای آشکارم. اسم «فرار» ریزشِ ناگهانیِ دلم را به دنبال دارد. انگار در لحظه باید همه چیز را همانجا به حال خود رها کنم و بروم. بدوم. انگار از ماندن بیشتر خسارت میبینم. وقتی میگوید به سوی من فرار کن، گمان میکنم که از او خیلی دور شده ام و اگر دیر بجنبم، راه برگشت را گم می کنم.