اشک‌هایم بی‌صداست اما اشک‌های آسمان وقتی به شیشه‌ی اتاقم می‌خورد غوغایی به پا می‌کند گویی صدای باران از همین اشک‌های بی‌صدا نشأت گرفته اشک‌هایی که در نبودت شب و روز سرازیر می‌شود