🔴 «جابر جعفی» می‌گوید:
💠امام باقر (ع) (در حدیثی جامع پیرامون عصر ظهور) به من فرمود:
🔶 ”ای جابر، خود را زمین‌گیر کن و هیچ حرکتی منما تا نشانه‌هایی که برایت می‌گویم، آشکار شود. اگر آن‌ها را درک کنی. اولین علامت، اختلافی است که بین اولاد فلانی روی خواهد داد که فکر نمی‌کنم آن را ببینی زیرا بعد از من اتفاق می‌افتد و منادی از آسمان ندا دهد و نوای پیروزی از سوی دمشق به گوش رسد و قریه‌ای از نواحی شام به نام «جابیه» در زمین فرو رود و گوشه‌ی راست مسجد دمشق فرو ریزد و گروهی از منطقه‌ی ترک‌ها شورش کنند و به دنبال آن، آشوبِ روم فرا رسد.
🔶آنگاه برادران ترک، روی آورده تا در جزیره، فرود آیند و شورشیان روم از طرف دیگر آمده و در «رمله» مستقر گردند. ای جابر، در آن سال اختلاف زیادی در منطقه‌ی غرب [غرب کشورهای اسلامی] رخ دهد.
🔸اولین جایی که تخریب شود، شام است. سه گروه: اصهب، ابقع و سفیانی، در شام درگیر شوند. سفیانی با ابقع جنگیده و او را با همراهانش، به هلاکت رساند. سپس اصهب را نابود کند.
🔷 تمام تلاش سفیانی این است که به عراق روی آورد. سپاه او به قرقیسیا که رسد، صد هزار تن از ستمگران، آن جا کشته شوند. آنگاه سفیانی، سپاهی به کوفه فرستد که تعداد آنان به هفتاد هزار نفر می‌رسد.
🔸 او مردم کوفه را اسیر یا مصلوب می‌کند و یا به قتل می‌رساند.
🔶در آن هنگام، پرچم‌هایی از خراسان ظاهر شده و به سرعت حرکت کنند. عده‌ای از اصحاب حضرت قائم (ع) همراه آنان هستند.
🔸آنگاه شخصی از اهل کوفه، علیه سفیانی خروج کند که به دست فرمانده‌ی سپاه سفیانی، بین «حیره» و کوفه، کشته شود. سپس سفیانی سپاهی به مدینه روانه کند که به سبب آن، حضرت مهدی (ع) از مدینه به مکه رود.
🔷خبر به فرمانده‌ی سپاه سفیانی می‌رسد که مهدی (ع) از مدینه خارج شده است. او سپاهی به دنبال آن حضرت می‌فرستد ولی به آن حضرت نمی‌رسد.
🔶 حضرت مضطرب و نگران همچون موسی‌بن‌عمران (ع) [به هنگام فرار از دست فرعون] از مدینه خارج و وارد مکه گردد. فرمانده‌ی سپاه سفیانی به «بیداء» که رسد، ناگاه منادی از آسمان ندا دهد: ای بیداء، این سپاه را در خود فرو بر‼️
🔷 پس زمین بیداء، دهن باز کرده و آن‌ها را در خود فرو برد. به گونه‌ای که دو نفر یا سه نفر از آن‌ها بیشتر نجات نیابند که خداوند صورت‌های آنان را به پشت سرشان برگرداند. آن‌ها از نژاد سگ‌اند و درباره‌ی آنان، این آیه نازل شده است:
🔶«ای کسانی که به شما کتاب [آسمانی] داده شده. به آن‌چه نازل کردیم [قرآن] که تصدیق می‌کند آن‌چه نزد شماست، ایمان آورید قبل از آن که صورت‌هایی را محو کنیم و به پشت برگردانیم.»
📒 (سوره‌ی النساء، قسمتی از آیه‌ی 47)
🔷 آن روز قائم (ع) در مکه خواهد بود. او تکیه بر بیت‌الله الحرام، فریاد برآورد: ای مردم عالم! ما از خداوند یاری می‌طلبیم، هر کس دعوت ما را بپذیرد. ما اهل بیت پیامبر شماییم. ما نزدیک‌ترین مردم به خداوند محمد (ص) هستیم.
📗(الفتن، ص 170)“