بعضی وقتا جملاتی رو میگیم که ناخواسته از اجرِ خوبیامون کم میکنیم! ‌ مثلا وقتی کسی ازمون صدقه میخواد، میگیم: ما خودمون جای دیگه کمک میکنیم! ‌ تا بحث قرض دادن میشه، میگیم: قبلا فلان مبلغ به خیلیا دادم، بهم ندادن! ‌ تا حرف از نماز شب میشه، و فلان مستحب میشه، میگیم: خوندنش کاری نداره، خودم اکثر شبا میخونم! ‌ یا مثلا میگیم: فلانی رو من به راه راست کشوندم! ‌ و... ‌ کافیه تو این مواقع، یاد حدیث امام رضا (ع) بیفتیم که فرمودند: ‌ یک كار نيك پنهانی، با هفتاد کار_نیک [علنى] برابرى مى كند. ‌ (ثواب الأعمال : 213/1) ‌ باید بپذیریم که هر کی به یه جایی رسیده، قبلش مَنیّت رو توی خودش کُشته. امثال محسن حججی ها، شهید طهرانی مقدم ها و احمدی روشن ها رو کسی تا قبل شهادتشون نمیشناخت! سَرِ زبونا نبودن. ‌ البته یه وقت میخوای از کارای خوبت برا جمعی بگی که ازت یاد بگیرن، اون بحثش جداست ولی مراقب باطن نیت ات باش.