بسم الله ⛱ #کانال_کاربران ۵۹ 💬 🔸 🔻 #سوال: «آیا این آیه (لا اکراه فی الدین) میتونه مجوزی باشه برای اینکه افراد به راحتی بتوانند بین ادیان خدا انتخاب کنند و هیچ فرقی برای خدا نداشته باشه؟ » 🌐 eitaa.com/salehi786/1245 🌐 t.me/msalehi786/367 🔸 ✅ بخش اول، پاسخ متنی: ▫️١ 🔻در آیه «لا اکراه فی الدین» گزارش از یک واقعیت خارجی و هستی‌شناسی است (نفی اکراه)، نه بیان یک دستور دینی (نهی اکراه)؛ یعنی، به تعبیر ادبیات عربی، «لا» در «لا اکراه فی الدین»، *«لای نفی»* است، نه «لای نهی». 🔸 توصیحی از علامه طباطبایی(ره):  [ترجمه تفسیر المیزان - جلد ۲، صفحه ۵٢٢ و ۵۲۳] 🔻 *نفی اکراه و اجبار در دین* و در جمله: " لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ"، دین اجباری نفی شده است، چون دین عبارت است از یک سلسله معارف علمی که معارفی عملی به دنبال دارد، و جامع همه آن معارف، یک کلمه است و آن عبارت است از" اعتقادات"، و اعتقاد و ایمان هم از امور قلبی است که اکراه. و اجبار در آن راه ندارد، چون کاربرد اکراه تنها در اعمال ظاهری است، که عبارت است از حرکاتی مادی و بدنی (مکانیکی)، و اما اعتقاد قلبی برای خود، علل و اسباب دیگری از سنخ خود اعتقاد و ادراک دارد و محال است که مثلا جهل، علم را نتیجه دهد، و یا مقدمات غیر علمی، تصدیقی علمی را بزاید. 🔻 *علت اینکه در دین اکراه نیست* خدای تعالی دنبال جمله" لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ"، جمله" قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ"، را آورده، تا جمله اول را تعلیل کند، و بفرماید که چرا در دین اکراه نیست، و حاصل تعلیل این است که اکراه و اجبار- که معمولا از قوی نسبت به ضعیف سر می‌زند- وقتی مورد حاجت قرار می‌گیرد که قوی و ما فوق (البته به شرط اینکه حکیم و عاقل باشد، و بخواهد ضعیف را تربیت کند) مقصد مهمی در نظر داشته باشد، که نتواند فلسفه آن را به زیر دست خود بفهماند، (حال یا فهم زیر دست قاصر از درک آن است و یا اینکه علت دیگری در کار است) ناگزیر متوسل به اکراه می‌شود، و یا به زیردست دستور می‌دهد که کورکورانه از او تقلید کند و... و اما امور مهمی که خوبی و بدی و خیر و شر آنها واضح است، و حتی آثار سوء و آثار خیری هم که به دنبال دارند، معلوم است، در چنین جایی نیازی به اکراه نخواهد بود، بلکه خود انسان یکی از دو طرف خیر و شر را انتخاب کرده و عاقبت آن را هم (چه خوب و چه بد) می‌پذیرد و دین از این قبیل امور است، چون حقایق آن روشن، و راه آن با بیانات الهیه واضح است، و سنت نبویه هم آن بیانات را روشن تر کرده پس معنی" رشد" و" غی" روشن شده، و معلوم می‌گردد که رشد در پیروی دین و غی در ترک دین و روگردانی از آن است، بنا بر این دیگر علت ندارد که کسی را بر دین اکراه کنند. 🔸 ✅ بخش دوم، پاسخ صوتی👇 👌اسلام ناب اهل بیتی، کامل‌ترین نسخه هدایت👇 🌐 t.me/msalehi786/370 تلگرام 🌐 eitaa.com/salehi786/1248 ایتا طبق شواهد ذیل، که برخی آیات قرآن در اشاره به تنها مقبول بودن دین اسلام، و هدایت همه انسان‌ها به آن است: 🔸 سوره آل عمران (آیه ۱۹) إِنَّ الدّينَ عِندَ اللَّهِ الإِسلامُ وَمَا اختَلَفَ الَّذينَ أوتُوا الكِتابَ إِلّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم وَمَن يَكفُر بِآياتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِساب (١٩) همانا دین [راستین] نزد خدا، [تنها] دین اسلام است و کسانى که به آنها کتاب داده شد (از یهودیان و مسیحیان) در دین اختلاف نکردند مگر از روي زیاده خواهی اي که در میانشان بود [آن هم] پس از آنکه علم (به قرآن) براي‌شان [فراهم] آمد، و هر کس آیات خدا را انکار کند. پس [باید بداند که]، به یقین خدا سریع الحساب است. 🔸 سوره آل عمران (آیه ۸۵) وَ مَن يَبتَغِ غَيرَ الإِسلامِ دينًا فَلَن يُقبَلَ مِنهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرين (٨٥) و هر كس غیر از اسلام به سراغ دینی دیگر برود، پس هرگز از او قبول نمی‌شود، و او در قیامت از زیانكاران خواهد بود.(۸۵) 🔸 سوره انعام (آیه ۱۲۵) فَمَن يُرِدِ اللَّهُ أَن يَهدِيَهُ يَشرَح صَدرَهُ لِلإِسلامِ وَمَن يُرِد أَن يُضِلَّهُ يَجعَل صَدرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ كَذٰلِكَ يَجعَلُ اللَّهُ الرِّجسَ عَلَى الَّذينَ لا يُؤمِنون (١٢٥) خداوند هركه را بخواهد هدایت كند، سینه‌اش را برای (پذیرش) اسلام می‌گشاید و هر كه را (به خاطر اعمال وخصلت‌های خلافش) بخواهد گمراه كند، سینه‌اش را (از پذیرفتن ایمان) سخت قرار می‌دهد، گویا به زحمت در آسمان بالا می‌رود. خداوند این چنین پلیدی (كفر) را بر كسانی كه ایمان نمی‌آورند قرار می‌دهد.(۱۲۵) 🔸 👇👇👇