ی بودن تحقّق حوادثی است که پس از آن ذکر می‌شود.
عبداللّه بن مسعود می‌گوید:
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
«لا تَذهَبُ الدُّنیا حَتّی یَلِیَ اُمَّتِی رَجُلٌ مِنْ اهل بیتی یُقالُ لَهُ المَهْدِیُّ.»
(شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص 182، ح 141 و ر.ک: سنن ترمذی، ج 4، ص 505؛ مسند احمد، ج 1، ص 377؛ تاریخ بغداد، ج 4، ص 388.)
(دنیا به پایان نمی‌رسد؛ مگر اینکه امت مرا مردی رهبری کند که از اهل بیت من است و به او مهدی گفته می‌شود.»
و روشن است دنیا به پایان نمی‌رسد مگر اینکه بخش پایانی‌اش (آخِرُ الزّمان) را پشت سر گذارد.
3. (لا تَقُومُ السّاعَة»
(قیامت برپا نمی‌شود)
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
«لا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّی یَقُومَ قائِمٌ لِلحَقِّ مِنَّا وَ ذلِکَ حِینَ یَأذَنُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ وَ مَنْ تَبِعَهُ نَجا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَکَ …»
(شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص59؛ ر.ک: کشف الغمة، ج 2، ص 459.)
(قیامت بر پا نمی‌شود تا اینکه قیام کننده‌ای به حق از خاندان ما قیام کند و این هنگامی است که خداوند به او اجازه فرماید و هر کس از او پیروی کند، نجات می‌یابد و هر کس از او سرپیچد، هلاک خواهد شد.»
4. (لا تَنقَضِی الاَیَّامُ»
(روزها منقضی نگردد)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«وَلا تَنْقَضِی الاَیَّامُ حَتّی یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ اهل بیتی یُواطِی‌ءُ اِسمُهُ اِسْمی.»
(طبری، آملی، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص 258.)
(روزها منقضی نگردد تا اینکه مردی از اهل بیت من بر زمین حکومت کند که همنام من است.»
5. (لَوْ لَمْ یَبقَ مِنَ الدُّنیا اِلاّ یَومٌ واحِدٌ»
(اگر از دنیا بیش از یک روز باقی نماند)
امیرمؤمنان علیه السلام بر بالای منبر در شهر کوفه چنین فرمود:
«لَو لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنیا اِلاَّ یَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ ذلک الیَومَ حَتی یَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنّی.»
(کتاب الغیبة، ص 46. ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 317، ح 4؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ج 2، ص 227.)
(اگر از دنیا بیش از یک روز باقی نماند، خداوند آن روز را چنان طولانی خواهد کرد تا اینکه مردی از خاندانم بر انگیخته شود.»
6. (عِندَ اِنقِطاعٍ مِنَ الزَّمانِ»
(در بخش پایانی زمان)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
«یکُونُ عِنْدَ اِنقِطَاعٍ مِنَ الزَّمانِ وَ ظُهُورِ الفِتَنِ رَجُلٌ یُقالُ لَهُ المهدی عَطاؤهُ هَنیِئاً.»
(اربلی، کشف الغمة، ج 3، ص 260؛ ر.ک: بحارالانوار، ج 51، ص 82.)
(هنگام پایان زمان و آشکار شدن فتنه‌ها، مردی هست که به او مهدی گفته می‌شود و بخشش بسیار دارد.»