عبارت «تبلیغ علیه نظام» مندرج در ماده 9 قانون مطبوعات ناظر به جرم «فعالیت تبلیغی علیه نظام» موضوع ماده 500 قانون مجازات اسلامی است. ارکان مادی جرم مزبور عبارت است از رفتار مجرمانه یعنی تبلیغ؛ تنها رفتاری صدق عنوان تبلیغ می کند که مثبت باشد. سکوت و دفاع نکردن از نظام مشمول جرم تبلیغ علیه نظام و موضوع آن قرار نمی گیرد. وقوع این جرم نیازمند استمرار رفتار مجرمانه نیست. موضوع جرم نیز نظام جمهوری اسلامی است. منظور از نظام مجموعه ارکان تشکیل دهنده ساختار قدرت در یک رژیم سیاسی است. با این حال ارکان در این ترکیب ناظر به عام استغراقی است نه مجموعی. رکن معادل مفهوم اصولی شرط است؛ یعنی «مایلزم من عدمه العدم و لا یلزم من وجوده الوجود». اما ملاک بیرونی تشخیص ارکان نظام آن دسته از نهادها و اصولی است که بنابر اصول قانون اساسی الی الابد تغییر ناپذیر است یعنی «اسلامي بودن نظام و ابتناي كليه قوانين و مقررات بر اساس موازين اسلامي و پايه هاي ايماني و اهداف جمهوري اسلامي ايران و جمهوري بودن حكومت و ولايت امر و امامت امت و نيز اداره امور كشور با اتكاء به آراء عمومي و دين و مذهب رسمي ايران» (اصل 177 قانون اساسی). شخصیت مرتکب و وسیله ارتکاب در این جرم موضوعیت ندارد؛ اما زمان جنگ از کیفیات مشدده کیفر آن است. در مورد رکن روانی این جرم به معنای اخص یعنی سوء نیت خاص باید متذکر شد که چنانچه مطلبی مربوط به ارکان نظام باشد اما به قصد انتقاد سازنده، صدق عنوان تبلیغ علیه نظام بر آن سخن صحیح نیست. ملاک انتقاد سازنده در ماده 3 قانون مطبوعات بیان شده؛ یعنی مستدل بودن کلام و پرهیز از توهین و تخریب و تحقیر. http://dadkhahan.blogfa.com/post-24.aspx