✅چرا رقابت، مشارکت را بالا نبرد؟ 🔹این گزاره که « رقابت، عامل ایجاد مشارکت است» در مرحله اول انتخابات ریاست جمهوری چندان رنگ واقعیت به خود نگرفت. در انتخاباتی که رقابت نسبی قابل قبولی داشت، در نهایت نرخ مشارکت عمومی، مرز 40 درصد را پشت سر نگذاشت و به این ترتیب، سوال یا ابهام هایی درباره رابطه مستقیم رقابت و مشارکت پیش کشید. 🔹واقعیت این است که 60 درصدی که در انتخابات شرکت نکردند آنقدر عدد بزرگی است که نمی توان با توسل به مفهوم « بی تفاوتی»، تمام آنها را ذیل این تعبیر گنجاند. بسیاری از ما در مواجهه های شخصی با کسانی که قصد رای دادن نداشتند، با این گزاره مواجه بودیم که « فایده ای ندارد». 🔹قاعدتا این جمع بندی ناظر بر تجربه های عینی جامعه است. مواجهه درست با این بخش جامعه، شماتت و متهم کردن آنها نیست. وقتی از پس جابجایی دولت هایی با گرایش های سیاسی متفاوت برخی مسایل و مشکلات و چالش های بزرگ همچنان حل نشده مانده، طبیعی است که گزاره "فایده ای ندارد" هم جا باز می کند. 🔹 نباید همه این 60 درصد غایب در صحنه انتخابات را کلیت واحدی دانست چنانکه برخی رسانه های فارسی زبان خارج نشین و مخالفان نظام جمهوری اسلامی چنین کرده و ذوق زده از این وضعیت، اکثریت جامعه ایران را به اعتبار رای ندادن آنها به نام برانداز فاکتور کردند. 🔹به نظر می رسد بخش های قابل توجهی از کسانی که در انتخابات شرکت نکردند اگر چه گلایه های بعضا بجایی هم دارند اما دل در گرو اعتلای میهن داشته و هیچ پیوند واشتراکی با مخالفان جمهوری اسلامی ایران ندارند. انتقاد و قهر این دسته چه بسا ریشه در کوتاهی ها و بی توجهی های مسئولان وبخصوص تنگناهای معیشتی دارد و لذا راه آشتی و بازگشت وجلب توجه آنها بسته نیست. 🔹با اینهمه همین انتخابات هم وجوه مثبت قابل توجهی دارد که می تواند اعتبار و سرمایه ای باشد برای ترمیم آن اعتماد عمومی. وجه مثبت این انتخابات امیدواری به امکان پذیر بودن بهبود و گره گشایی است. شایسته است که همین امیدواری پشتوانه و سرمایه تقویت انسجام داخلی و آشتی با قهرکنندگان شود. #جلیلی #قالیباف #انتخابات انتخابات 1403 🇮🇷@entekhabaatee