3. اختلافات بی‌ثمر سیاسی: دشمن همواره در صدد است تا با استفاده از برخی اختلاف نظرها، نیروهای خودی را به جان همدیگر بیندازد: «این اختلافات سیاسی و جناحی که گاهی خیلی بزرگ نشان داده می‌شود، به این بزرگی نیست؛ به این اهمیت نیست. ...مردم با این خط‌کشی‌های تصنعی و مصنوعی کاری ندارند. دشمن دوست می‌دارد جناح‌ها را بیشتر به جان خود بیندازد... چرا باید کسانی وحدت ملی را، منافع ملی را، مصالح این کشور را قربانی اغراض جناحی بکنند؟»46
دقیقاً بر همین اساس است که ایشان با آسیب‌شناسی دقیق از این موضوع، جریان خودی را به رهیدن از این بزنگاه مهم تشویق نموده و به آنان توصیه می‌نمایند مراقب این چالش عظیم باشند: «گروه های سیاسی و جریان‌های سیاسی با هم کنار بیایند و با هم کار کنند. بدبینی، اهانت به یکدیگر و قهر از یکدیگر نداشته باشند.»47
ایشان از همة نیروهای خودی می‌خواهند تا جهت دوری جستن از این آسیب بزرگ با هم اتحاد داشته باشند و حلقة همدلی تشکیل دهند؛ «مرزی که بین این‌ها [گروه‌های سیاسی] وجود دارد، یک مرز واقعی و یک مرز تعیین کننده نیست. می‌توانند با هم یک وحدت عمومی را تشکیل بدهند؛ هویت کلی جامعه اسلامی و انقلابی را تشکیل بدهند. در واقع مثل دو «جناح» عمل کنند. دو جناح، یعنی دو بال پرنده. اگر هر دو بال یک پرنده خوب حرکت بکند، این پرنده بالا و پیش خواهد رفت.»48
4. نفوذپذیری در برابر دشمن: حضرت آیت الله خامنه‌ای ضمن هشدار به جریان خودی در این مورد می‌فرمایند: «... حرف امروز من و حرف همیشه من به جناح‌های سیاسی و شخصیت‌های سیاسی در این کشور این است که در مقابل دشمن، جوری نباشید که دشمن احساس کند از این طریق می‌تواند در دل انقلاب رخنه کند و نفوذ خودش را گسترش بدهد... کاری نکنند که این احساس را به دشمن بدهند که می‌شود از این جا در داخل نظام رخنه کرد و نفوذ خود را گسترش داد.»49
دشمنان از هر راهی جهت نفوذ در میان جریان خودی استفاده می‌کنند و بنابر فرمایش رهبری: «... دشمن امروز امیدوار است شاید بتواند از ضعف‌ها استفاده کند، از ساده‌اندیشی استفاده کند، جای پای خود را در دستگاه‌های سیاسی کشور و دستگاه‌های فرهنگی کشور، باز هم باز کند»50 اما جریان خودی و نیروهای وفادار به نظام و انقلاب باید مراقب نفوذ جریان غیر خودی باشند و جهت رهیدن از این چالش بزرگ، بسیار هشیارانه عمل کند. تسامح در برابر نفوذ اغیار، نه تنها جریان خودی را با خطر اضمحلال مواجه خواهد ساخت، بلکه موجب آسیب‌پذیری نظام و انقلاب خواهد شد.
5. تخریب: «یکی از بدترین کارها این است که مسئولان موظف نظام، به وسیلة اشخاص دیگر صرفاً به خاطر این‌که تریبونی در اختیارشان قرار گرفته، مورد تخریب واقع شوند.»51 از این‌رو، همواره آنچه در بیانات معظم له مورد اشاره و تأکید قرار می‌گیرد، لزوم پرهیز جریان خودی از تخریب همدیگر است؛ چرا که تخریب نیروهای خودی به تضعیف آنان منتج خواهد شد و تضعیف نیروهای خودی، به تضعیف و تهدید نظام و انقلاب منجر می‌شود: «دستگاه‌های مختلف و قوای سه گانه باید حیثیت، شخصیت و حدودِ قانونیِ هم را حفظ کنند و همدیگر را تضعیف نکنند؛ که متأسفانه گاهی درگوشه و کنار، چیزهایی در این زمینه دیده می‌شود.»52
6. التهابات سیاسی: «مراقب باشید که تهییج سیاسی برای کشور مضرّ است... در شرایط متهیّج و متشنج سیاسی، آسان‌ترین کارهای جاری هم دشوار خواهد شد. هیچ کس به تهیّج سیاسی کمک نکند. یکی از بدترین عیوب برای فعالان سیاسی این است که در صدد اشتقاق و جدایی و بهانه‌گیری از یکدیگر باشند.»53 بی‌شک وجود یک محیط غیر ملتهب و بی‌تشنج و آرام، موجب پیشرفت و رستگاری یک جامعه خواهد شد و تشنج فضای جامعه و ایجاد التهاب در آن، حرکتی در جهت خدمت به جریان غیر خودی و دشمنان نظام و انقلاب است.
به تعبیر حضرت آیت الله خامنه‌ای: «اگر کشور بخواهد به سمتی که برای آن مطلوب است... پیشرفت بکند، به محیط آرام و بی‌تشنج احتیاج دارد. آن کسانی که به پیروی از تبلیغات رادیوهای بیگانه سعی می‌کنند فضای سیاسی جامعه را متشنج بکنند، به کشور خدمت نمی‌کنند.»54
7. بی‌اعتمادی نیروهای خودی نسبت به هم: شاید بتوان حس عدم اعتماد نیروهای وفادار به نظام و جریانات خودی نسبت به همدیگر را یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی این جریان دانست که به تعبیر رهبری، یک «داستان واقعاً غم انگیز» است: «... البته خود این واقعاً داستان غم‌انگیز است که من نمی‌خواهم حالا وارد آن بشوم. این‌که بعضی‌ها به دشمن بیشتر اعتماد می‌کنند تا به دوست، به بیگانه بیشتر روی خوش نشان می‌دهند تا به دوست، حرف بیگانه را تکرار می‌کنند، علی‌رغم دوست، این داستان خیلی غم انگیز و ماجرای تلخی است.»55