🔷نظر رهبرانقلاب پیرامون یکی از آوازهای شجریان 🔺بنظر من در كار شما 2چيز اساسى وجود دارد: يكى مايه‌ى كار، يكى هم جهت گيرى كار است. در موسيقى هم همين‌طور است. البته بحث درباره‌ى موسيقى،واقعاً يك بحث دشوار و طولانی ست؛ نمى‌شود با يك كلمه مسأله‌ى موسيقى را حل كرد. درموسيقى، 2مصداق روشن وجود دارد ؛يك مصداق حرام قطعى، يك مصداق حلال قطعى؛ بين اين 2 محدوده هم موارد مشتبه است. حرام قطعى،آن موسيقى‌يى است كه انسان را از خود بى‌خود مى‌كند؛ازحقايق بیخود مى‌كند؛ازخدا بى‌خود مى‌كند و بشهوات سوق مى‌دهد... 🔺 لهو، يعنى «ما يلهى عن اللَّه»،«ما يلهى عن ذكر اللَّه».آنچيزى كه انسان را ازحقايق عالم غافل مى‌كند و بعالم توهمات و خيالات مى‌برد،يا بشهوات مى‌كشاند،لهو و حرام است...اين مى‌تواند موسيقى سنتى باشد،مى‌تواند موسيقى غربى یا موسيقى محلى يا بقول شماها موسيقى مقامى باشد؛فرقى نمى‌كند؛هر موسيقى‌يى كه اين‌طورى باشد،مصداق بارز حرام است.آن موسيقى‌يى كه اين خصوصيات را ندارد، حلال است؛مثلاً خواننده‌ى خوب و خوش‌صدايى،شعرخوش‌مضمونى را مى‌خواند و نوازنده‌يى هم مى‌نوازد و آن مضمون شعر، شنونده را بسمت حقايق اسلامى و الهى و عرفانى وحقايق زندگى - ولو خارج از مسائل عرفانى و الهى باشد - نزديك مى‌كند؛ اين قطعاً اشكال ندارد و حرام نيست.مثلاً در اوايل جنگ صداى را مى‌گذاشتند كه اين‌طور مى‌خواند:«بشنويد اى گروه جانبازان / سرنوشت وطن به دست شماست»؛هيچ‌كس نمى‌گويد اين حرام است؛با اين‌كه آن نوازنده هم همان سازهاى معمولى را مى‌زند؛ اما اين مضمون،يك مضمون حلال است و احدى ادعا نمى‌كند كه اين حرام است؛ 95/12/13