♦️افراط و تفريط در پرسشها ! 🔻مردم از نظر سؤال و پرسش گاهى در حد افراط و گاهى در حد تفريطند. 🔻گاهى اشخاصى پيدا مى‏شوند كه كارشان سؤال كردن است، خصوصاً در اطراف مسائل و موضوعات دينى. به خيال خود مى‏خواهند از كمّ و كيف و خصوصيات همه چيز سر در آورند، غافل از اينكه بشر هرگز چنين ادعايى نسبت به همين محسوسات و مشهودات طبيعت نمى‏تواند داشته باشد تا چه رسد نسبت به دين كه از افقى مافوق طبيعت سرچشمه گرفته است 🔻بعضى در حال تفريطند: يك حالت رخوت و سستى در آنها هست، روح تحقيق و تجسس از آنها گرفته شده، حتى از لازمترين سؤالات هم پرهيز دارند و خوددارى مى‏كنند. 🔻حد وسط اين است كه انسان اولًا تشخيص بدهد كه دانستن چه چيزهايى برايش لازم است و دانستن چه چيزهايى برايش لازم نيست يا ممكن نيست. در ميان امورى كه دانستن آنها برايش لازم و ضرورى است يا عمل به آنها برايش ضرورت دارد، با رعايت الأهمّ فالأهمّ سؤالاتى انتخاب كند و از كسانى كه مى‏دانند بپرسد و ضمناً از اينكه سؤال و پرسش و مسئله طرح كردن برايش شغل و عنوانى شود بپرهيزد. ▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى، ج‏30، ص: 118-117- ————————— 🇮🇷@SANGAR_1🇮🇷 🇮🇷@SANGAR_5🇮🇷