💠🌸🍃🌺🍃🌸💠‏ ‏💠 [فرازهائی از نامه اخلاقی - عرفانی امام خمینی به خانم فاطمه طباطبائی ] 🔸دخترم! عُجب‏ و خودپسندى از غايت جهل به حقارت خود و عظمت خالق است. 🔻اگر اندكى به عظمت خلقت به اندازه‌‏اى كه تاكنون بشر با همه پيشرفت علم به شمّه‌‏اى از آن آگاه شده است تفكر شود، حقارت خود و همه منظومه‌‏هاى شمسى و كهكشان‏ها را ادراك مى‌‏كند و عظمت خالقِ آنها را اندكى مى‌‏فهمد و از عُجب‏ و خودبينى و خودپسندى خود اظهار خجلت و احساس جهالت مى‏نمايد. 🔻در قصه حضرت سليمان نبى‏اللَّه- عليه السلام- مى‏خوانيم آنگاه كه از وادى نَمل مى‏گذرد: «قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ» نمله، سليمان نبى با همراهانش را به عنوان‏ «لا يَشْعُرُونَ»‏ توصيف كند 🔻و هُدهُد به او مى‏گويد: «أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِهِ» 🔻و كوردلان نطق نَمله و طير را نمى‏توانند تحمل كنند، چه رسد به نطق ذرات وجود و آنچه در آسمان‏ها و زمين است كه خالق آنان مى‏فرمايد: «... إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ» 🔻انسان كه خود را محور خلقت مى‏بيند- هر چند انسان كامل چنين است- در نظر ساير موجودات معلوم نيست چنين باشد، و بشر رشد نيافته چنين نيست؛ «مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ» 🔻اين مربوط به رشد علمى به استثناى تهذيب است و در وصف او «كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُ»‏ آمده است. ▪️نامه‌‏هاى‌ ‏اخلاقى، ص: 62 ☀️#امام_خمینی(رضوان‌الله‌علیه) —————————‏ ‏‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر جنگ نرم 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر سردار دلها 🇮🇷