🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_بیست_و_هشتم 💠 سنگر فرماندهی رسیدیم سنگر فرماندهی چشمها را باز کردند . سنگری مجلل و بزرگ که با چوب های زرد رنگ تزیین شده بود. اصلا باور نمی کردی در منطقه جنگی هستی . افسری که در حد فرمانده لشکر بود دائم پشت بیسیم با صدای بلند داد می زد و فرماندهان را امر و نهی می کرد. این صحنه را بارها در فیلمهای جنگی خودمان دیده بودم . چقدر شبیه بود. آیا آنچه می دیدیم فیلم بود. فرمانده نزدیک آمد. زیاد بازجویی نشدیم. یکی از دوستان گوش مرا که خون ریزی داشت نشانش داد به نیت اینکه معاینه و درمان کنند. فرمانده نگاهی انداخت و چیزی گفت . از داخل سبد میوه به هر نفر پرتقالی تعارف کرد. دستمان بسته بود. افسر دیگری آن را داخل جیب جلوی لباس ضد شیمیایی که تنمان بود گذاشت . از سنگر که خارج شدیم سربازان پرتقال را بین خودشان تقسیم کردند. یکی از آنها پلاک شناسایی که به گردن داشتم کشید و جدا کرد . گفت : ها مفتاح الجنه؟ یعنی این کلید بهشته ؟ سرباز دیگری لباس ضد شیمایی که شبیه کاور بارانی بود پاره کرد و گفت : کیمیاوی . کیمیاوی ، یعنی شیمیایی. بعد از ساعتی بوسیله خودروی آیفا که مخصوص حمل بار و نقل و انتقال نیروست به پشت خط منتقل شدیم . درطول مسیر گاه گداری گلوله ای که از طرف ایران شلیک می شد به زمین می خورد. مسیر تقریبا طولانی بود و جاده خراب. احتمالا به خط سوم دشمن نزدیک می شدیم اینجا دیگر از سنگر خبری نبود و بیشتر در چادرها مستقر بودند. پس از توقف آیفا با دست و چشم بسته از آن بلندی ما را پرت کردند پایین. روی پا هم که پایین می آمدی چون دست و چشم ، بسته بود آسیب می دیدی. به محض افتادن ، صدای چرخش کابلی در هوا را شنیدم که محکم به گردنم فرود آمد و دور گردنم پیچید . فریاد کشیدم . سر سیمی که از کابل بیرون زده بود قسمتی از پوست صورتم را زخمی کرد. ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊