❃↫🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ ✫⇠قسمت :5⃣0⃣6⃣ ✍ به روایت سید نورالدین عافی 📖 شماره صفحه: 606 بالاخره تعهد دادم که برای ادامه درمان بعد از دو ماه برگردم. در تبریز مشخص شد پای دخترم مشکل زیادی ندارد و خوب خواهد شد. من هم تا یک ماه آن لوله را داخل چشمم نگه داشتم. در تبریز به دکترها مراجعه میکردم و وقتی معلوم شد تأثیر زیادی ندارد، آن را خارج کردند. فکر رفتن به آلمان را از سر به در کردم؛ هم کلی پول هزینه میشد هم عملها و روند درمان چندان نتیجه بخش نبود. از آن سال تاکنون همیشه مخصوصاً فصلهای سرما زخمهای صورتم اذیتم میکنند و اگر مواظب نباشم در روزهای سرد باید دوباره فشار قفل شدن فکم را تحمل کنم. آن روزها به حدی رنج میکشیدم که برای اینکه بتوانم در آن شرایط تغذیه کنم مجبور شدم دو دندانم را بکشم... اردوی راهیان نور بعد از سالها فرصتی دوباره بود تا بر قدمگاه یاران شهیدم بوسه بزنم. چند بار در فرصت مناسب، بحث خاطره گویی پیش آمد. اصلاً فکر نمیکردم گفتن خاطرات در این زمان اهمیت داشته باشد. هنوز حرف خاطرات جنگ و مصاحبه ها مطرح نشده بود. واقعیت این است من هم مرتب درگیر عوارض مجروحیت هایم بودم اما سال 1373 یک شب خواب دیدم آقای خامنه ای ورقه هایی در دست دارد که میخواند و گریه میکند. من هم در آن اتاق بودم. کسی گفت اینها خاطرات یک جانباز 70 درصد است که هشتاد ماه در جبهه ها بوده و باز میگوید که در مورد جنگ کاری نکرده ام... این خواب فکرم را مشغول کرده بود. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊